Wildest Beast (Hillarca Series 01)

RAYVER

"I heard na wala pa kayong pinapangalan sa pamangkin ko," napakamot ito sa ulo. Napakurap kurap ako, kahit papaano ay may nakikita akong pagkakahawig nil ani Reign. Napangiti ako ng malawak, napatikhim ito. "Rayver is sounds good, how about the second name?" hindi niya 'ata inaasahan ang sinabi ko. Bago pa man siya makasagot ay siya namang pagdating ng kuya niya. Masama na agad ang tingin sa kapatid niya. "Why don't you just create yours, para ikaw na ang magpangalan." Laglag ang panga ko sa sinabi nito.

"Rezoir!" suway ko sa kanya.

"Gusto mo na ba kuya?" puno ng pang-aasar na balik naman sa kanya ni Rajih.

"Rezoir Israel." May diin na tawag ko sa pangalan niya nang tinangka nitong humakbang palapit kay Rajih.

"What are you doing here huh? Are you checking my woman, little kid?" laglag ang balikat ko nang hindi ito nadala sa pagbanta ko.

"Ate Azeria." Tawag niya sa akin.

"Huh?" sagot ko.

"Kung gusto mong malaman ang lahat ng kalokohan ng kuya ko hanggang ulo hanggang-aray ko puta!" hindi ko mapigilang hindi matawa dahil sa piningot siya ni Rezoir sa tenga. "Get out." mando ni Rezoir.

"Tawa-oo na! Aalis na!" agad na itong humakbang patungo sa pinto. Pero agad rin itong umikot paharap sa amin. Sabay sabing. "I have your number, tawagan mo lang ako kapag gusto mo ng kasama!" at patakbo na itong umalis matapos niyang isigaw ang mga katagang 'yon.

Lumapit sa akin si Rezoir at agad yumapos sa bewang ko.

"Your brothers are funny." Ani ko. He groaned.

"They aren't, they are fucking damn pain in the ass." Napabungisngis ako sa sinabi nito, well...may punto naman ang sinabi niya.

"But they are nice." Dagdag ko.

"Yeah, I wouldn't deny that." Hinaplos ko ang buhok niya. "You okay now?"

"Hmm, I'm alright. Sorry, did I scare you?" umiling ito at hinaplos ang pisngi ko.

"What happened?"

"Theo's mad at me," kumirot na naman ang dibdib ko nang maalala ko na naman ang mukha niyang galit na galit sa akin. "it's not that I don't understand him. I expect that they will treat me like this." Malungkot akong napangiti. Ang maisip na magagalit rin sa akin sina Lucas at Red, at natigilan ako nang may maalala.

"T-tangina Azeria, halos atakihin sa puso si tito no'ng itawag kung ilang linggo ka ng hindi umuwi. Tapos ano? Babalik ka at magpaparamdam kung kailan mo gusto?"

At mas lalong hindi ko kaya na harapin si papa. Ang malamang halos atakihin sa puso ito, tama pa bang magpakita pa ako?

"What did I tell you? Hey baby, look. Look at me please," Gaya ng gusto niya ay tumingin ako sa kanya. "We will face them together I think it's a bad idea you talk to Theo alone earlier. I can't afford to see you passed out again." Nasa kamay ko lang ang paningin kong ngayon ay pinaglalaruan niya. Agad kong nilibot ang kuwarto kung nasa'n ako, ngayon ko lang napagtanto na sa kuwarto niya ako dinala. Base na rin sa mga picture frame na naka-display. "This is your room."

"Hmm, mom asked me if it's okay if we will stay here even in a week. It is okay with you?" bahagya akong nagulat dahil alam ko namang sa bahay niya talaga kami tutuloy. Pero dahil na rin narito na kami, kahit papaano gusto ko rin na talagang makilala ang pamilya niya.

"Y-yeah...of course." Ngayong nasa pamamahay na ako nang angkan ng mga Hillarca. May konting kaba akong nadarama, I know that they family are nice. Isa pa, nakaramdam rin ako ng matinding kaba nung una kong makausap sa unang pagkakataon si Don Sebastian. Kilala ang kanilang pamilya hindi dahil sa yaman nila, mas kilala naman sila dahil sa kanilang kabaitan. May isa ring charity event akong pinuntahan na sila ang main sponsor, hindi ko lang tiyak kung 'yon ba ang una kong nakilala ang matanda.

Truthfully is, katulad kay lolo Vicente...hangang hanga ako sa kanilang dalawa. Gulat nga lang na malamang matalik na magkaibigan ang mga ito, sadly my grandpa recently hated Don Sebastian for unknown reasons. Ngayong dala ko ang isang Hillarca...posible kayang magkabati ang dalawa? Napatingin ako kay Rezoir na kasulukuyang nagpapalit ng damit.

"Rezoir." Tawag ko. Napatingin siya sa akin, nilalaro ko ang mga daliri ko. Kahit naman papaano siya ang unang apo, posible kayang may alam siya?

"Yes baby?" hesitating to talk. "What is it?" napakagat ako sa pang ibabang labi ko. "About Don Seb-"

"Lolo Sebastian." He corrected me. Napatikhim ako at tumango. Kahit hindi ako sanay

pagtawag sa kanya ng lolo, panay Don Sebastian ang nasa utak ko..

"Lolo Sebastian," I said. Fidgeting my finger, I look at the frame where he and his grandfather is the subject. "Do you perhaps know anything or a little bit information about how they become friends with my grandfather and why are they now in not good terms?" I saw how his lips twisted open because of my sudden questions or curiosity out of nowhere. Napatikhim ito at lumapit muli sa akin.

He combed my hair using his hand.

"I-I don't know why...how did you know they are not in good shape?"

Agad itong sumandal sa headboard ng kama at maingat naman akong inupo sa kanyang torso.

"Lolo Sebastian told me that my lolo is still hate him, I thought you could might know the reason." Natahimik ito at tahimik ko rin lang naman siyang pinagmamasdan. Para bang may naalala siya pero ayaw ipaalam sa iba. "Maybe I could ask my grandfather sa ibang pagkakataon, I'm really curious about them. You know, my lolo sometimes when I'm still a child. He keeps on reading or telling me a story. Hindi ko lang alam kung bakit hindi niya nabanggit na magkaibigan sila ng lolo mo. Do you think he will be happy for us?" magiging masaya kaya siya kapag nalaman niya ang tungkol sa amin. Na nahulog rin ang kaniyang apo sa apo rin ng kaniyang matalik na kaibigan. Kasi kung ako, kung ako lang rin ang magiging tulay para magkaayos na silang dalawa. I am willing to be the bridge so that it will fix the broken piece. Kasi sa nakikita kong mukha ni Lolo Sebastian no'ng nagkausap kaming dalawa, gusto niyang ayusin ang samahan nila ni lolo. Dahil kahit papaano ay matagal rin naman 'ata na nagkasama ang dalawa. Kaya sana nga maging maayos na nga.

"Don't stress yourself, maybe there would be come a time that you will eventually can have the answer you want," tama naman siya. "For now, lets talk about our sons name. Rayver is good name, but I will not forget the fact that stupid Rajih who stole my rights to choose." pinalo ko siya sa dibidb, ayan na naman kasi siya at kung ano na namang sinasabi tungkol sa kaniyang kapatid.

"Rayver is good for me, what about the second name? Do you have a name in your head?" marahan kong hinahaplos ang kaniyang panga. Dahil nakaupo ako sa bandang tiyan niya, bahagya akong nakayuko habang nag-uusap kaming dalawa.

"Rezoir Israel at Chaldene Azeria, then it's Chadrel. Chad for your name Chaldene, and Rel from my name Israel." Napangiti ako nang marinig kung saan niya nakuha ang pangalan. Combination of our name.

"I like it." Sagot ko. Pero napaawang ang bibig ko at medyo napadaing, when he suddenly cupped my bosom.

"How about this, did you like it." He trailed his tongue at my ears. "A-aah...Rezoir...ohhh." Daing ko.

Ngayong nasa ganitong tagpo ulit kami, sabik na sabik ako sa kaniya. Perhaps of being a preggy, I kiss him back. Because I'm on the top, it's look like I'm in charge but the truth is I'm mimicking his movement. Agad akong napalayo, namumungay ang mga mata kong nakatingin sa kanya. Agad niyang nilislis ang pang itaas na damit ko, hanggang sa I'm fully naked in front of him. Agad ako nitong iginawi palapit sa kaniya at binigyan ng magagaan na halik sa labi. "Undress me, baby." He whispered. And I do so, I fully undress him at and then he suddenly carried me right to his member. And when our bodies become once, I sighed. It stings a little bit, but when I tried to move. "Stay still baby, I don't want to hurt you."

But I can't still...he cursed.

"B-baby..." he moaned.

I'm moving on top of him faster and deeper.

"A-aah...yes! That's spot...oohhh!" he guided me.

"F-fuck!" mura niya. He kissed and ate my boobs, and then back to my lips.

Just a heads up: FindNovel.net is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

"A-azeria fuck! Yes, that's it baby...oohh!"

"Aahh...uhm..." mas binilisan ko pang ang pagbayo sa kanya. Ramdam ko ng malapit na ako. "A-aah...I'm cummings..." ani ko. Natigilan ako nang bigla nitong sinubukang umupo, he cupped my butt at agada ko nitong binuhat paikot. I am now facing him backwards, I moaned when he entered me at back. Nabaliw ako ng tuluyan, when he enters his finger at my entrance while he is still moving.

"You're so fucking tight! Fuck!"

"Rezoir, ahh! Ohhh! I'm cummings."

"Yes baby, called my name! shit!" muli ay binuhat ako nito at iniharap sa kanya. Sabay kaming napasinghap ng ma pag isa muli ang aming katawan, seconds later I reach my climax. Napayakap ako sa kanya nang patuloy pa rin siya sa pagbayo, nang maging marahas na ay alam kong malapit na siya.

And when he came. He whispered I love you in my ears, his member still in my folds. He carried me and place me beside him, napadaing ako nung gumalaw ito.

"Tired?" tawa nito. Ngumuso ako at pabirong pinalo siya sa braso, napasinghap ako nung tuluyan na siyang humiwalay. Pinagmasdan ko siyang pumunta sa banyo, pagbalik niya ay may dala na siyang wipes. He cleaned me and after that he pulled the sheets to cover me. "Rest, I will go downstair and make food."

"Okay." Pagod na sagot ko. Hinalikan ako nito sa labi, agad ko ng ipinikit ang mata rinig ko naman ang pagsara ng pinto.

Ilang minuto lang rin naman ako nakatulog. Pag gising ko ay abala naman si Rezoir sa side table, kaharap nito ang kaniyang laptop. And I'm wearing my clothes now, ipinakuha 'ata niya ang mga gamit kong naiwan sa bahay niya. Hindi na ako nagtaka na binihisan niya ako, narinig niya ang konting mga galaw ko kaya napatingin siya sa gawi ko.

"Your hungry?"

Napatingin ako sa gilid ko kung nasaan ang pagkaing inihanda niya. Aabutin ko na sana ito nang bigla siyang naglakad palapit sa akin at siya na mismo ang kumuha sa tray. Agad lumubog ang kama sa pag upo niya. "I can handle it." Wika ko.

"Let me, I know you are tired." I pouted when I saw how the corner of his lips rosed.

"How about you? Did you already eat?" agad kong sinubo ang pagkaing inilapit niya sa bibig ko. Kahit namang kaya ko ay hindi naman siya paawat, kaya hinayaan ko na lang.

"I'm still full." My face is flustered.

"What baby? I'm telling the truth...I'm still full." pang-aasar niya.

"Stop it! It's uncomfortable." Natawa siya kaya mas bumusangot ako. Lately, parang hilig niyang inaasar ako. Mabuti na lang at hindi gaya noong mga unang buwan ng pagbubuntis ko ay talagang ubod ang sungit ko. Palagi akong naaabalidbaran sa lahat, I think it will be messy kapag tinutuyo ako at kasama ko si Rezoir. Will he handle me? Napailing na lang ako at inagaw ko na mismo ang kutsara sa kamay niya. Matatagalan kami sa ginagawa niya, he let me do what I

want.

Napatingin ako sa kanya nang bigla niyang dinama ang tummy ko.

"Why?"

"Hmm, is he okay? Are you two alright?"

Bawat minuto rin niyang tinatanong kung okay lang ba kami. Sa ginagawa niya, sinong tao ang hindi matutunaw ang puso? Kitang kita ko namang lahat ay ginagawa niya, wala na akong hinahangad pang iba. I am happy, masayang masaya ako sa kabila ng lahat. Ngayong nakaharap ko na si Theo, plano ko na talagang harapin lahat ng mga inaalala ko. Hindi ko alam kung saan galing ang tapang na meron ako, maybe because I know that whatever happens he will be at my side. Kaya siguro gusto ko na rin matapos lahat ng mga inaalala ko, para naman maging payapa na ang lahat. Para na rin sa anak ko.

####Rayver Chadrel Hillarca.

"Were fine," hinawakan ko ang kamay niyang humahaplos sa tiyan ko. "How about daddy? Sabi ni baby?" awang ang bibig niya sa tanong ko. Nawala ang ngiti sa labi ko ng makitang namamasa ang gilid ng kaniyang mata. "I'm fine baby...daddy," napatikhim ito at mas lumapit sa akin at pinatakan ng halik ang aking noo. "i-is beyond happy." Bulong niya habang magkadikit pa rin ang aming noo.

Ayaw kong magsisi sa huli, kaya sinabi ko ang mga katagang tunay na nararamdaman ko kapag kasama ko ito. Kahit pa nahiwalay kami ng ilang buwan, dahil sa hindi inaasahang pangyayari. But still.

"I love you Rezoir Israel Hillarca.'

I love him no matter what.

Just a heads up: FindNovel.net is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

"Damn...I'm itching to hear that from you baby. God! I love you too, you and our son's."

When I'm still young, one of my wishes is to have someday a complete family.

Now, I had it.

Finally complete.

I hope, no more difficulties ahead of us.

Hindi ko na 'ata kakayanin.

MABUTI na lamang at nasa tabi ko siya hindi ko alam kung tama pa bang sinama ko siya. Pero kung wala siya ngayon sa tabi ko, hindi ko alam kung paano harapin ang mga pinsan ko. Tahimik parin silang tatlo, nasa malayo ang tingin. Namamasa na rin ang mga kamay ko dahil na rin sa kaba, titig na titig pa rin ako sa kanila. Nasa kompanya kami ni lolo, si Theo ang talagang sadya ko ngunit naabutan ko sina Red at Lucas na narito. Hindi ko alam kung natunog ba nila ang pag punta ko pero mas mabuti na ring narito silang tatlo.

"L-lucas..." tawag ko sa pinsan. Pero kuyom pa rin ang kamao niya, napayuko ako. Hindi parin makuha ng mga itong tignan ako, I was badly hurt. Hindi ko tuloy alam kung saan ako magsisimula.

Napabuntong hininga si Red, agad namulsa at malamig niya akong tinignan. Agad niya ring iniwas ang tingin at napatingin siya kay Rezoir na kanina pang tahimik sa tabi ko. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay niya, pag punta naming dito ay nasabi ko na sa kanya na ako ang kakausap sa mga pinsan ko. Sapat na ang presensiya niya sa tabi ko, hindi sa binabawalan ko siyang makialam. Ang sa akin lang, pamilya ko ang haharapin ko. Problema ko ito. "They are now my family too baby." Giit niya. Pagkatapos marinig ang request ko, I know. Pero sa huli, nagtagumpay rin ako na pakiusapin siya. Hindi ko lang inaasahan ang sunod na sinabi ni Red.

"Let us talk to her alone." Ang titig ay na kay Rezoir. Napatiim bagang si Rezoir at mas humigpit ang hawak nito sa akin.

"She's pregnant." Wika niya. Kunot ang noo ni Lucas sa sinabi niya.

"Were aware of that." Si Red.

"The last time she had talk, she fucking passed out. Do you think I will let her alone?" nanlaki ang mata ko at kita ko pa kung paano nagbago ang anyo ng mukha ni Theo. "B-baby..." pigil ko. Napapikit si Red at nang imulat niya ulit ang kaniyang mata. Para bang nilalabanan niya ang sarili na huwag magsalita.

Ramdam ko ang pagngingitngit ng ngipin ni Rezoir. Ugali kapag nilalabanan ang galit.

"I-I let you to had talk to her alone, but p-please it's fucking dangerous if she will fuckin' pass out again." I fidgeting my finger. Pinagmasdan ko siyang tumayo na at walang imik an umalis sa office ni Theo. Ngayon ay apat na lang kaming natira sa kuwarto.

Ngayong wala na siya sa tabi ko ay mas dumoble pa ang aking kaba. Kagat ang pang ibabang labi, naiiyak na ako kahit wala pa naman akong naririnig na hinaing mula sa kanila. Dahil siguro alam ko na wala akong karapatang magreklamo, sa mga salitang maibabato man nila sa akin. Bago ko pa man maiangat ang mukha ko ay binalot na ako ng yakap ni Red.

"Y-your so fuckin' damn stubborn Azeria! Kahit noong mga bata ka pa, ugali mo na lang ang tumakbo. Lagi mo na lang sinasarili ang lahat!" umiiyak na ani Red. Puwera sa kanilang tatlo, si Red talaga ang malambot ang puso. Bumagsak na ang mga luha ko dahil sa sinabi nito, tama naman siya. Ugali ko naman talaga na huwag mag abala ng iba, napahagulgol ako at ibinaon ang mukha sa leeg niya.

"I-I'm sorry...sorry." Umiiyak na wika ko. Habang patuloy na humihingi ng kapatawaran. Parehas kaming umiiyak, marahan nitong sinusuklay ang buhok ko gamit ang kanyang kamay. Sa kanilang tatlo, ako ang pinakabata. Kahit tatlong beses sa isang taon na napupunta sila sa hacienda. Hindi lang pinsan ang turing nila sa akin, kung tutuusin para na kaming magkakapatid. Gamay na nila ang ugali ko, lahat ng mga kalokohan ko noon. Mabilis lang nila akong napapatawad, kaya kung hindi nila ako kayang patawarin ngayon...maghihintay ako. Ang mahalaga lang naman sa akin ay patawarin nila ako hindi man ngayon, pero sa ibang pagkakataon.

"You should say that to your father, Azeria. Ikaw na lang ang meron siya, ano sa tingin mo ang naramdaman niya noong malamang nawala ka nalang bigla? Halos mamatay siya sa pag-aalala!" sigaw ni Lucas.

"Leonardo!" sigaw ni Red sa unang pangalan ni Lucas.

"Kahit sana sinabi mo lang sana kung nasaan ka Azeria, pero wala! Umuwi lahat kami sa hacienda sa sobrang alala!"

Napakuyom ako ng kamao sa sinabi nito. Lahat, lahat sila ay nagawan ko ng kasalanan.

Mas humagulgol ako sa nalaman.

Hindi ko intensyon na ganito ang kalalabasan ng mga nangyari. Sising sisi ako...ang maisip na sa bawat buwan ay umaasa silang babalik ako sa hacienda. Na sa tuwing papalubog na ang araw, walang Azeria na lumitaw. Ang mga luhaang mat ani papa, ang problemadong mukha ng mga tito't tita ko. Ang si lolo, na umuwi pa dahil sa kagagahan na ginawa ko.

"S-sorry..."

Sapat ba ang isang sorry ko? Kumirot ang dibdib ko.