SWNOVELS Chapter CHAPTER 74
PATRICIA'S POV (Grief)
"Why are you here? Leave me alone,"
That's the first words I said when I woke up and saw Jess here in my room.
"Ngayon nga lang ulit ako nakadalaw-"
"Wala ako'ng sakit para dalawin," sabi ko bago tumingin sa side table.
I stared at Agatha's picture there. I didn't sleep well again.
"You're slowly turning rude..."
Nilingon ko si Jess at na nakasimangot. Nakaramdam tuloy ako ng guilt.
Ngayon nga lang ulit siya nakapunta rito dahil alam ko ay magsisimula na ulit ang klase niya sa med school as second year.
"Bakit ka ba kasi nandito?"
"I already enrolled for second year. Ikaw? Any plan?" maingat niya'ng tanong.
Mabilis ako'ng umiling.
I can't proceed to my second year in med school. I think I'm too weak right now.
"To be honest...I don't know what to do in my life anymore..." I said in a strained voice. "I don't think I can survive in med school if I'll enrolled now,"
"Sayang, ngayon lang kita hindi makakasama" lumungkot ang boses niya. "We were together since grade school, Patricia. I'm not used when you're not around!" Nakasimangot siya at yumakap sa braso ko.
"Sabi ni tita...balak mo na raw magpa-therapy? I can go with you every session!" she suggested. "I want to be in your side until you moved on. What do you think? Hindi na lang din ako mag po-proceed sa second year-" "No way!" I cut off. "Are you out of your mind? You can survived med school without me! I can handle myself, stop thinking about me-"
"I can't help it, okay?" umismid siya. "You're like my sister! Hindi ko rin gusto na ganyan ka! Tignan mo, ang payat mo na! You're not the Patricia I knew before..."
"I'm not really that Patricia anymore..." I shook my head. "I'm already weak but don't worry, I'm taking everything slow to get up again,"
Mom suggested some psychiatrist to me so many times and I just agreed to her yesterday. Naisip ko rin na maganda nga kung mag therapy ako.
The pain is still stuck inside my heart. I want to remove it, free myself from suffering.
"Walang ibang makakatuong sayo kundi sarili mo lang. Narito lang kami para gabayan ka,"
Nagulat ako ng yakapin niya ako bigla.
"I really missed you!" she pouted. "You know what? I can't sleep every night knowing that you're in that situation. I came here to at least, lessen your sadness," Inismiran ko siya. "How, Jess?"
"Well...let's go to the mall-"
"No," putol ko. "Ayaw ko lumabas"
I still can't deal with everyone around me. Wala na ako'ng tiwala sa sino man bukod sa pamilya ko.
"Sige na! I will bought new laptop! Paniguradong sasakit na naman ang ulo ko sa med school," inalog niya ang balikat ko. "Ngayon lang, please...."
Hindi ko alam kung ano'ng ginawa sa'kin ni Jess para palagi ko siya'ng pag bigyan. Hindi ko siya matiis kaya sa huli, natagpuan ko na lang ang sariling umalis ng bahay kasama siya. "Thank you! Saglit lang tayo, promise!"
Umiling na lang ako at bumaling sa bintana. Naninibago talaga ako, ngayon lang ulit ako nakalabas.
Habang nasa biyahe, napansin ko ang isang itim na sasakyan na nakasunod sa'min. Mula no'ng makalabas kami ng village hanggang ngayon na malapit na kami sa mall ay nakasunod parin ito. "Jess, tingin ko sinusundan tayo ng sasakyan sa likod," biglang usal ko at medyo kinabahan.
Ngayong hiniwalayan ko na si Callum, siguradong ipinatigil niya na ang pag bantay sa'kin ng tauhan niya.
"Ha?" takang tanong niya at tumingin sa likuran. "Sinusundan tayo? Sorry, hindi ko napansin..."
Natataranta siya'ng itinigil ang sasakyan sa gilid ng kalsada kung saan maraming tao.
Tumigil din ang sasakyan sa likod namin kaya lalo ako'ng kinabahan. Wala namang ibang kakaiba sa paligid kaya hinintay namin ni Jess ang sususnod na mangyayari.
"Who the fuck is that?" Jess spat irritated. "Kung sino man yan, gusto ko siya sampalin!"
Pilit kong inaaninag ang tao sa sasakyan na 'yon pero hindi ko naman makita ng maayos. The tinted is too thick.
"Let's go to the mall," ani Jess, nanlaki ang mata ko. "Wag ka mag-alala, maraming tao roon at syempre may security. I also called my cousin for assurance..."
Tumango ako. Nag simula na siya mag drive pero ang mata ko ay nasa sasakyan parin sa likod, hindi ako mapakali.
"Do you think the people inside that car is harmful?"
Nilingon ako ni Jess. "I don't think so, Pat. Naaninag kong isa lang ang tao sa loob, ang nagmamaneho lang..."
Huminga ako ng malalim at inihanda ang cellphone sakaling may hindi magandang mangyari. Nakarating kami sa parking ng mall at halos mabalisa ako ng makitang nakasunod parin ang sasakyan! Nag park si Jess sa gitna ng dalawang sasakyan. Nag hintay kami saglit sa loob at nakita naming bumukas ang pinto ng sasakyan na nakasunod sa'min.
Nawala ang kaba ko at napalitan ng pagkalito at galit nang makita kung sino ang lumabas dito.
"Si Zara?" ani Jess bago ako binalingan. "That bitch! Talagang matapang siya? Makakatikim na siya sa'kin ngayon!"
Mabilis lumabas si Jess ng sasakyan at hinarang si Zara na palapit. Nanginginig ang kamay kong binuksan ang pinto at lumabas.
"Ang kapal naman ng mukha mo! Hindi ka lang malandi, mamamatay tao ka pa!" agad na singhal ni Jess. "Kung ayaw mo mang hiram ng mukha sa aso, umalis ka na,"
"I want to talk with Patricia..." I heard Zara. Her eyes widened when she saw me.
Jess came near me, seems protecting me from her.
"P-Patricia..." usal ni Zara na para bang natatakot. "I really want to talk to you. About what happened weeks ago..."
Kumulo ang dugo ko. She looks concern now, huh? Her sophisticated look already gone, it replaced by sadness.
Hindi ko alam ang sasabihin. Diretso lang ako'ng nakatingin sa kanya at walang emosyon. Hindi ko inaasahan na makikita ko ulit siya.
Kumuyom ang kamao ko ng akama siya'ng lalapit.
"Don't come near her or I will slap you hard!" Jess warned seriously.
Natakot si Zara at umatras. Tinignan niya ako ng malamlam.
"I know I did so many troubled to you and have caused so much pain..." she uttered nervously. "I regret all of that. It haunted me knowing that I'm the reason why you lost your child-" "Don't you dare talk about her!" mariin kong sabi. "You don't have the rights to utter even her name!"
My shoulders trembled.
Nakita ko ang matinding takot sa kanya pero wala ako'ng pakialam! She have done too much.
"Hinayaan kita no'ng sinira mo...sinira niyo ang relasyon namin," mapait kong sabi. "Hindi ka pa nakuntento, pati anak ko..."
Hindi ko ininda ang luhang tumulo sa mata ko.
"I know you're happy right now so stop acting like a guilty shit!"
Umiiling siya habang nangingilid ang luha.
"Hindi ko sinasadya 'yon, Patricia. About the pictures I've send, it was my plan," she said in a strained voice. "I trapped Callum, I initiate all of that! I blackmailed him about something, he don't want me in the first place-" "Why the fuck are you telling those?" sabat ni Jess. "It doesn't change the fact that you killed her child! You flirty bitch!"
Zara's lips parted then looked at me. Her face become pale when I looked at her coldly.
Mabilis ako'ng lumapit sa kanya at binigyan siya ng malakas na sampal.
"I won't forgive you by telling lies!" I slap her again makes her cheeks flushed. "Mag sama kayo! Ito naman ang gusto mo di ba? He's free, grab him now!" Umiyak siya sa pang huli kong sampal. Hindi siya lumaban.
Jess held my arm. "Let's go. She's a waste of time,"
"I just wish you happiness with him..." I said intently before turning my back.
Iniwan namin siya roon na lugmok at naiyak. I hate her! She killed my child! How can she act like that?
"I'm sorry I brought you here, Pat" ani Jess. "Hindi ko alam kung paano niya tayo nasundan,"
Umiling ako at pinahid ang luha. "It's okay,"
Sa huli, si Jess na lang ang bumili sa mall at iniwan niya na lang ako sa sasakyan. Mabilis lang at nakabalik siya agad.
Sa kalagitnaan ng biyahe ay naisip ko ang anak ko.
"I will visit Agatha..."
Nilingon ako ni Jess at tumango. Hindi na siya nag-usisa pa. Siya na rin ang bumili ng tulip flowers na paborito ko para ibigay kay Agatha.
Nang makarating kami sa memorial, parang may bumabara sa dibdib ko. Natagpuan agad namin ang puntod ni Agatha katabi ng kay lolo. Tahimik si Jess na nakamasid sa'kin.
My hand trembled as I placed the flower on Agatha's grave. I slowly sat down and my tears flowed spontaneously because of grief. "Anak ko..." mahina kong usal.
Sinabi ko sa sarili kong hindi ako magiging emosyonal pero hindi ko talaga kaya. Ang hirap parin tanggapin na wala na siya sa'kin.
"I missed you..." nanginig ang balikat ko sa matinding pag iyak. "You just really make me happy for a while, huh..."
I felt Jess caressed my back.
Tumayo agad ako at pinahid ang luha. I don't want Agatha see me so weak.
"Uuwi na agad t-tayo?" tanong ni Jess.
Tumango ako bago bumaling ang mata sa isang bulaklak na nasa puntod din ni Agatha. Napansin ko na agad ito kanina pa. It looks fresh. So did anyone else come here to visit her? Imposible na sila mommy dahil noong libing lang sila narito. Maybe it's Callum...that man, he's not embarrassed huh?
Maybe they're planning something against me? Kailangan ko na siya unahan. I just get mad when I remember them.
Umalis na kami roon ni Jess at tahimik lang ako buong biyahe. Nagpasalamat ako sa kanya ng makarating sa bahay at umalis din agad siya.
Namataan ko si mommy sa sala at abala sa laptop.
"Mommy..." tawag ko, agad naman siya'ng lumingon. "Are you busy?"
"Patricia!" napabalikwas siya at agad ako'ng nilapitan. "Did you enjoyed even a little?"
Tumango ako at umupo sa couch. Nakita kong isinara niya ang laptop bago umupo sa harap ko.
"I'm not busy right now. Do you need something? Just tell me," she said in soft tone.
Humigit ako ng malalim na hininga bago diretsong tumingin sa kanya. I just thought about it for a while but I think that through this... the pain I feel will be reduced. "Can you call our family lawyer?"
Agad lumatay ang pagtataka sa mukha niya. Just what I expected.
"Our I-lawyer?" she clarified, confused. "For what?" I can feel her nervousness. "M-May problema ba?"
Napalunok ako at kinagat ang labi.
"Mommy, I want to file an annulment..."