Pancho Kit Del Mundo

Dalawang araw na akong may napapansin kay Terenz. He's been spacing out a lot at kapag kinakausap ay lutang. Tila ba may bumabagabag sa kaniya na hindi niya masabi. I am afraid it's affecting his studies.

"Is something bothering you?" aniko sabay yakap sa kaniya mula sa likod.

Ramdam kong nagulat siya. See? Kahit ang presensiya ko ay hindi na niya napansin. He's reading a book, but his mind was on something else. Now it's bothering me.

"K-Kit! Anong ginagawa mo rito? Nag-re-review ako," he spatted.

Bumuntonghininga ako at pinaikot ang swivel chair kung saan siya nakaupo. By the way, we're on my mini-library. Dito ko siya pinag-aaral kung may quiz siya or may assignments. Pero sa kundisyon niya ngayon, sigurado akong hindi rin siya konsintrado.

I kneeled in front of him using one of my knee. Ang dalawa kong kamay ay humawak sa magkabilang hawakan ng swivel chair. He couldn't get away like this. Alam ko rin na iniiwasan niyang mahalata ko ang nangyayari sa kaniya, pero malas niya at lagi ko siyang tinitignan.

"Don't run away. What's bothering my baby? Hm?" I gently brushed his baby hairs malapit sa tenga. "Napapansin ko, Renz. Dalawang araw na."

Lumikot ang mga mata niyang pilit umiiwas sa pagtitig sa akin. Hindi ko siya hinahayaan at sinusundan ko ang paningin niya. Ayaw ko siyang pilitin, but I am really worried.

"W-Wala... Uh... a-ano, medyo nahihirapan lang ako sa M-Math?" nakangiwi niyang paliwanag.

Napangiwi rin ako sabay tawa. What? That's all? Math's making him lose his mind like this? Screw you, Math. Nakapagseselos naman.

"I'm good at Math. Want me to help you?"

Nakita kong nagliwanag ang mukha niya at tila nakahinga nang maluwag bigla. I smirked. How cute. Nang dahil lang pala sa Math. Iniisip niya siguro na kaya nga siya nag-HRM para makaiwas sa Math, but Math is anywhere. It's like a curse lalo na sa mga hindi bati sa numero since birth.

But I love Math.

I sat beside him at kinuha ang libro kung saan makikita ang napakaraming numero at nakaiiyak na formulas. I kind of miss this though. I remembered those late nights when I was in college wherein I am just playing with Math. Hindi sa nagmamayabang, pero lagi akong ace sa Math.

"Ang galing mo. Ako matuto ngayon, tapos kapag magbubukas klase na naman, limot ko na naman lahat," mangha niyang sabi.

Natawa ako. Well, helping my lover on his studies was not bad. Lalo na at nakikita ko siyang natututo sa akin. Ganito pala ang feeling na kasama ka sa growth ng taong mahal mo. Seeing Terenz succeed was one of my priorities right now. We spent 1 and a half hour with me teaching him Math problems hanggang sa namalayan ko na lang na nakatulog na siya sa balikat ko. Tipid akong nangiti at hinaplos ang pisngi niya. Napagod yata ang utak niya kaka-solve. "Goodnight," bulong ko sa tenga niya.

Maingat at walang ingay ko siyang binuhat para mailipat at maihiga nang maayos sa kwarto namin. Oo, namin. Simula nang naging kami, I adviced Terenz to sleep in my room with me. Bakante na ang dati niyang kwarto. Ayaw niya rin na may patulugin doon. Well... he's shy kapag maingay siya sa tuwing we do the deed.

Planning your weekend reading? Ensure you're on 000005s.org for uninterrupted enjoyment. The next chapter is just a click away, exclusively available on our site. Happy reading!

Natawa ako sa naisip.

Pagkahiga ko sa kaniya sa kama, hinaplos ko muna ang buhok niya. I smiled looking at his breathing like it's the cutest thing to see. As much as I wanted to stare more at him, may iniwan pa akong trabaho kanina. Hindi ko natapos dahil nga nag-alala ako sa kaniya at hindi ko na mapigilan na hindi siya puntahan para kausapin.

Bumalik ako sa lamesa ko kung saan naroon ang laptop kong nakabukas pa. Sumulyap muna ako sa gawi ni Terenz bago hinarap ang noon nama'y bumabagabag sa akin.

"What a timing..." bulong ko sa sarili.

I replied to my secretary Maia if I could decline the email she sent to me. I anxiously wait for her reply. Hindi ako mapakali habang pinaglalaruan ang labi ko.

Well, it's just for work, but how would I tell Terenz about this? Stress na nga siya, sigurado akong iisipin niya rin 'to. Nag-aalala ako na baka mag-ugat ito ng hindi maganda sa relasiyon namin.

But why do I feel so guilty anyway? Wala pa ngang nangyayari.

Napaayos ako nang upo nang lumitaw na sa screen ko ang reply ni Maia. I opened her email and cussed mentally on her reply.

"This is an important business, Sir. You can't decline." That's her reply.

Napasandal ako sa kinauupuan ko at napahilot sa aking sentido. Mr. Chua's such a headache. I mean, siya naman ang may kailangan, bakit ako pa ang pupunta sa kaniya? That old problematic hag.

Naalala ko ang huli naming pagkikita. I couldn't forget how he disrespected me in our one-on-one meeting. I was expecting it will be professional. Napakabastos ng intsik na 'yun and he expect me to marry his daughter? No fucking way. Ako pa pinabayad niya noon sa mga pinagkainan namin. I mean, I didn't mind the money. But what the hell? Noon lang ako naka-encounter ng ka-meeting na ganoon kakapal ang mukha.

And this... he wanted me to go to New York for a meeting again. Sigurado ako na dadalhin niya ang anak niyang babae. Business? Fuck it. Gusto niya lang kami i-arrange ng anak niya. He just wanted us to meet! Napahilamos ako ng mukha.

"Fuck! I won't settle for her daughter's tahong. No way. Shit. Terenz's sexier than her," maktol ko.

And the meeting place. Fucking New York.

Tinanggal ko ang kamay ko sa aking mukha at napatitig sa kisame. I don't know if there's still longing in my eyes right now. Eversince I fell for Terenz, hindi ko na siya naiisip pa. Wala na rin akong balita sa kaniya. But setting foot to the same place where he is, under the same sky, I don't know why I felt nervous all of a sudden.

"I wonder how he is doing..."

I'm tempted to grab my phone and check for his recent activities and if he's doing well reaching his dreams, but that was not the right thing to do. That's cheating, Pancho. You got Terenz now. That's his choice and you got your own choice now. The next time you two meet on the same road, wala na dapat kayong nararamdaman para sa isa't isa. No regrets. Just two people already over from the past. "New York, huh..."

The place where Ellie is.