Pancho Kit Del Mundo

Marahan akong hila-hila ni Sir Pancho papasok ng mansiyon. Tahimik lamang akong nakasunod sa kaniya na mula pa kanina'y sobrang seryoso. Hindi ko maiwasang kabahan.

Pagkapasok, nagulat ang mga kasambahay nang mamataan kami. Ang mga mata nila'y agad na tumitig sa magkahawak naming mga kamay ni Sir. Si Nanay Matilda ay nasa sulok lamang at maingat kaming inoobserbahan. "Don't come upstairs and disturb us. Bababa kami mamaya for dinner," utos ni Sir na mabilis naman nilang tinugunan.

Kinakabahan ako. Hindi ko na lamang pa ininda ang mga titig nila. Gusto kong lingunin si Nanay, pero dahil hila pa rin ni Sir paakyat ay nanatili na lamang akong nakayuko.

Pagkarating sa kwarto niya'y nakita kong niluwagan niya ang sariling necktie. Tahimik lamang akong nakamasid sa kaniya, nag-aalala.

"Strip," bigla niyang sabi na kinagulat ko.

"S-Sir?"

"Come. I'll make you forget everything that is on your mind right now. You're not allowed to think of anything else besides me."

Nahubad na niya ang sariling pang-itaas maging pang-ibaba! Pinamulanan yata ako ng mukha nang makita na tanging boxers na lamang ang natira sa kaniya. Napalunok ako. Ni wala pala akong nakain sa mga order ni Ninong kanina. Pero ito... mukhang matitikman ko.

Lumapit siya sa akin at tinulungan akong hubarin ang sarili kong kasuotan. Wala siyang tinira sa akin! Marahan niyang nilagay ang mga kamay ko paikot sa kaniyang leeg at pagkatapos ay walang sabi na binuhat! Nakita ko ang pagngisi niya dahil sa malamang ay pulang-pula na ang mukha ko.

"S-Sir Pancho..." nahihiya kong atungal.

"Isn't it the right time to stop calling me sir, pauper? How about Kit? Call me Kit," aniya.

Hawak ang pang-upo ko ay dahan-dahan siyang naglakad papasok sa kaniyang banyo. Huwag niyang sabihin na maliligo kami?

"P-Pero-"

"C'mon, call me Kit."

Wala na akong nagawa. "K-Kit..."

Tumayo kami sa tapat ng shower at noon niya lamang ako nilapag. Sinandal niya ako sa malamig na tiles, may nakaplaster na ngiti sa kaniyang mga labi.

"Good. I like that."

Mabilis niya akong sinunggaban ng halik kasabay ng pagdaloy ng maligamgam na tubig sa aming mga katawan. Nanghihina ang mga tuhod ko. Halik pa lang niya, naliliyo na ako. Marahan na naglalaro ang dila niya sa akin. Bumilis ang tibok ng puso ko dahil tila ba isa akong babasaging bagay ngayon. Maingat niya akong hinahawakan.

"S-Sir- K-Kit!" hiyaw ko sa pangalan niya.

Napapikit ako nang mariin ng mula sa mga labi, bumaba sa aking panga hanggang sa aking balikat ang kaniyang mga halik. Nag-iiwan siya ng mga marka sa aking balat na nagpababaliko sa mga daliri ko sa paa. Napayakap ako nang mahigpit nang matagpuan ng isa niyang kamay ang umbok sa dibdib ko at doon ay pumisil habang sa kabila ay natagpuan ng kaniyang bibig.

"Did my old man told you to stop whatever we have right now, huh?" bigla niyang sabi pagkatapos pagsiyahin ang sarili sa aking mga umbok.

Naliliyo akong nagbaba ng tingin sa kaniya. Hinahabol ko na ang aking hininga sa sandali pa lamang niya na pagpaliligaya. Napalunok ako dahil kagaya ko, buhay na rin siya roon sa ibaba. "S-Sinabi niya na... na baka panakip butas lamang ako," diretso kong sabi.

Napakagat ako ng ibabang labi. Kahit ako man, gusto ko ring kumpirmahin iyon sa kaniya. Seryoso siyang tumitig sa aking mga mata. Bumuntonghininga siya pagkatapos ay mabilis akong niyakap. Binaon niya ang kaniyang ulo sa aking leeg. Ang tubig ay patuloy pa rin sa pagdaloy sa amin

"Sumagi sa isip ko dahil ikaw lang ang nariyan sa tabi ko noong mga panahong nasa dilim ako. Ikaw lang ang nanatili at naging mumunting liwanag ko ng mga panahon na iyon, Terenz. Kaya hindi ko itatanggi na ginamit nga kita makalimot lamang. Masisisi mo ba ako?" Nanginig ang mga labi ko sa narinig. "Pero pansamantala lamang iyon. Lately, whenever your attention is not on me o kung may pagkatataon na wala ka sa tabi ko, ginagapangan ako ng takot. Naisip ko na paano kung ang mumunting liwanag na iyon na meron na lamang ako ay biglang mapundi? Biglang mawala at tuluyan na akong maiwan sa dilim? Paano na? That's when I realize that I am already afraid to lose you."

"K-Kit..." Sinubukan ko siyang itulak para makita ko ang kaniyang mukha. Nagulat ako dahil nakita ko ang takot sa mga mata niya at may namumuo pa roong mga luha. "P-Paano kung nasasabi mo lang iyan dahil wala si Sir Ellie at ako ang narito? Paano kung bumalik siya? Paano rin ako?"

Sinakop ng mga palad niya ang magkabila kong pinsgi. Hinalikan niya ako sa noo, sa tungki ng aking ilong, at muli ay sa aking mga labi.

Planning your weekend reading? Ensure you're on 000005s.org for uninterrupted enjoyment. The next chapter is just a click away, exclusively available on our site. Happy reading!

"Look at me, Renz. Oo, nasaktan ako ni Ellie. Mahal ko 'yun, eh? Iniwan niya ako bigla na hindi manlang ako handa. Pero ikaw? Iniwan mo ba ako kahit noong mga panahong ang sama ko sa iyo? Hindi. You stayed. Until now, you're here with me. Itong takot na ito na kapag ikaw ang mawala, baka ikabaliw ko na. Kung isang araw sasabihin mo sa akin na iiwan mo ako? Hindi ako papayag. Kung bumalik si Ellie, ikaw pa rin ang pipiliin ko. Alam mo kung bakit? Dahil naiwan na niya ako. Hindi ko na tatanggapin pang muli ang minsan na'y sinaktan ako. I'll choose someone who'll never do what he did. At ikaw iyon, Terenz," mahaba at madamdamin niyang saad. "I'm falling inlove with you. Can't you hear my heart beating right now, huh? Be mine, Renz. Be mine and don't leave."

Mabilis na nagsibagsakan ang mga luha ko sa aking mga mata. Ang tibok ng puso niya ay klaro kong naririnig kasabay ng akin. Naniniwala ako. Maniniwala ako sa kaniya. Hindi ko siya iiwan. Sa wakas... mahal na niya ako. Ako na. "Mahal din kita." Yumakap ako nang mahigpit sa kaniya. "Mahal na mahal."

Nang sandaling iyon, hindi lang mga puso namin ang naging isa. Maging ang aming mga katawan ay nagkonekta. Pinadama namin sa isa't isa ang init na aming nadarama. Ilang beses na pinadama sa akin ni Kit iyon. Paulit-ulit kong hiniyaw ang pangalan niya habang ang katawan ko'y kaniyang pinaliligaya.

"Ah! Kit! Urgh!"

"Yes, go on. Call me more. I'll make sure na ang pangalan ko lang ang una at huli mong tatawagin ng ganiyan, Renz. Dahil akin ka lang."

Sa ikatlong beses, halos mawalan na ako ng ulirat. Buhat-buhat niya ako habang sobrang bilis ang paglabas at pagpasok sa akin. Naghalo na ang lahat sa aming dalawa. Hindi na ako makahinga. Wala na akong kontrol sa sarili kong katawan. Ang sakit at sarap na pinadama niya ay malugod kong tinanggap.

"Mahal kita, Terenz. Stay with me forever."

Lupaypay akong bumagsak sa balikat niya. Klaro ko pang narinig ang bulong niyang iyon. May ngiti ako sa mga labi bago nawalan ng malay.

Sa wakas, akin ka na.