Flaws and All

"Uhm hi, andyan ba si Prim?" Tanong sa kanya ng matabang bata, nakaipit ang buhok nito at maaliwalas ang mukha dahil sa ngiti kahit bakas ang pagkahiya.

Binitawan nya ang hawak nyang controller dahil tapos na rin ang laban nya sa kanyang nilalaro. Sinipat nya mula ulo hanggang paa ang bata, ito yung naging kaibigan ng kakambal nya noon sa park. Yung binubully nila Kiko na ngayon ay kaibigan nya na.

"Upstairs" simple nyang sagot at tinuon ulit ang atensyon sa controller. "Akyat ka nalang, the room with the pink door."

"Okay. Thanks Zarette" she said. Tila may kung ano sa pag sabi nito ng kanyang pangalan. Marami ang tumatawag sa kanya sa kanyang pangalan pero iba ang epekto nang sya ang nagsabi.

Katatapos nya lang magbasketball nang biglang dumating ang kaibigan ng kambal. Ano na pangalan nito? Meadow? Xochitl? Ahh kumplikado. Madox nalang.

"Si Prim?" Tanong nya bago shinoot ang bola. Napaawang ang labi nito nang mai-shoot ang bola. Ringless!

"Wow, ang galing. Sana marunong rin akong magbasketball. Parang cool kasi" sabi nito bago tumawa. Her laugh sounds so good to his ears. Hindi nya alam kung bakit. Wala syang idea kung bakit ganun iyon. Lalo na nang bumaling ito sa kanya at ngumiti kahit namumula ang cute at matabang pisngi.

"Anong nakakatawa? Mabaho ba ako?" Tanong nya saka inamoy ang kanyang sarili. He may smell stinky after the game. Napaiwas sya nang lumapit ang dalaga at sininghot ang amoy nya. God knows how tensed he was when she sniffed his arm. He don't understand why.

"Di naman ah? Bango mo nga eh. Kahit babad ka sa araw. I like the perfume, Zarette" sya naman ang namula at nag iwas ng tingin. Drinible nya ang kanyang bola at nag shoot ulit. Mintis!

"Shit." Mura nya dahil hindi na-shoot ng dalawang beses. Distracted sya sa babaeng nanunuod sa kanya. Hindi nya batid kung bakit gusto nyang ma-impress ang dalaga.

"Okay lang yan. Kanina pa kita pinapanuod, shoot ka ng shoot. Siguro pagod lang ang muscles mo. Magaling ka naman, sobrang galing" puri ng babae. Tila ginanahan sya at nakashoot kahit di nakatingin sa ring. "Wow. Ang galing talaga!" saka ito pumalakpak.

"Hi. Uhm happy birthday. Sorry ha, mas nabilhan ko si Prim di ko kasi alam kung ano ang gusto mo" sabay abot ng regalo sa kanya. Agad nya itong binuksan na hindi nya naman ginawa sa ibang regalo na binigay sa kanya na hamak na mas mahal kesa sa natanggap nya kay Madox.

"Thanks" ngisi nya nang makita ang tatlong itim na shirt ang nandun. Hindi nya pa tinawag ito kahit kailan sa palayaw na binigay nya. Hindi naman kasi sila palaging nag uusap, si Prim ang lagi nitong kalaro. Kapag mag uusap sila ay tungkol kay Prim lang ang topic nila.

She blushed at ikinatuwa nya iyon, may epekto sya sa dalaga!

Noong una ay in denial pa sya dahil bata pa sila, ilang beses din syang nag search sa kung bakit ganun ang nararamdaman nya sa dalaga. Ni ayaw nya ngang nababanggit nila Kiko ang pangalan nya dahil...nagseselos sya.

Crush nya si Madox, that's for sure. Madox na rin ang gusto nyang tawag sa dalaga dahil sya lang ang may alam at may bigay nito sa kanya. Madox was from him, so he should be the only one to call her that.

"Alam mo gwapo talaga ng kuya mo ano? Kaya lang lagi namang nakakunot ang noo. Crush ko sana" nakasandal sya sa pader at nakapamulsa. Hindi nya napigilan ang pag ngisi dahil sa narinig. Umakyat sya para tawagin ang dalawa para sa tanghalian, hindi nya sadya na marinig ang usapan ng dalawa.

Pero agad ding napawi iyon sa susunod na sinabi nito.

"Yung Daevon na sumasali sa varsity team ng kuya mo, cute sya" tila may parte ng mundo nya ang gumulo, kumuyom ang panga nya at ang kamay nya.

"Mas gwapo naman ng di hamak si kuya kahit. masungit iyon"

"Alam ko. Pero kasi ang hirap naman sa kuya mo, di naman ako magugustuhan nun."

"You're fucking wrong, Madox" he whispered to his self before marching away from that room.

"Come on stand up, don't cry" alo nya sa dalaga, napasubsob ito dahil sinubukan nitong ibigay sa kanya ang kanyang towel.

"Stop fucking laughing!" Umalingawngaw ang boses nya sa buong gymnasium, tumahimik ang buong paligid. Hinila nya ang dalaga kasama ang kapatid at pinunta sa clinic.

Sinubaybayan at tinulungan nya rin sa work out ang dalaga, hindi ito sanay sa pagbabatak ng muscles, ni hindi maganda ang postura nito sa stretching!

"Kamusta? Sumesexy ah?" rinig nya, papaliko na sana sya sa office nang matanaw si Madox at si Daevon. Nakaramdam sya agad ng inis sa kanyang sistema. "Shit, bwisit talaga" sabi nya sa sarili lalo na kapag naririnig nya ang mahinang tawa si Madox

"Sya nga pala, can I get your number? Wala kasi akong katext eh" muntik na syang lumabas sa pinagtataguan pero napigilan nya pa ang sarili nya.

"Please say no" hiling nya pero hindi iyon nangyari. Ibinigay ni Madox ang number nya at masaya pa iyong kwinento sa kanyang kakambal. "Tss. One day, you'll go crazy over me"

"Chairman, ay uh Zarette. Anong ideal girl mo? Siguro katulad mo no? Matalino, mayaman, kayang gawin lahat tapos sobrang ganda. Yung almost perfect?" Sinara nya ang kanyang bottled water at tumingin ng diretso sa mga mata ng dalaga. Nasa kubo sila ngayon kung saan madalas nyang tambayan.

"I want someone that is flawed. Yung tao, ayoko ng perpekto." pagsalungat nya sa ideya ng dalaga.

Hindi sya naniniwalang may perpektong tao para sa kanya, pero naniniwala sya sa pagmamahal na kayang tanggapin ang buong sya. Flaws and all.

Love accepts imperfections, fears, insecurities. Pati ang mga posibleng pagkakamaling magagawa nya ay kayang mahalin at tanggapin. That's his definition of love.

"So pwede ako?... Eh joke lang" nag igting ang panga nya at muntik nang tumango, dumating lang ang mga barkada nya at agad na umingay.

"Anong itsura ng office mo?" Tanong sa kanya ni Madox nang minsang magkasama na naman sila. Ngumiti naman sya at inakay ito sa kanyang office.

Marami na syang nakasalamuhang tao. Marami nang nakamayan, mga babaeng nahawakan ang kamay. Pero nay kakaibang init sa haplos ng kamay ni Madox sa kanya, init na nararamdaman nya pang humahaplos sa puso nya.

"Welcome to my office. Yung table sa gilid sa secretary at Vice President yan" aniya. Umupo sya sa kanyang swivel chair ag hinayaan si Madox na igala ang kanyang mga mata sa kanyang opisina.

"Mga classmate ko to ah." Nakiusyoso ito at lumapit kila Kiko. "Huy Kiko, anong meron? Mga classmate ko yan ah? Wala ba kaming class ngayon?" Ely tapped her shoulder and whispered something to her. "Kapag binully ang prinsesa, gaganti ang Chairman" nagngisian silang magkaibigan at napailing na lang.

"Binully ng mga kaklase ko ang girlfriend ni Chairman? Oh my Lord! Hindi lang pala ako ang binubully nila ano? Grabe talaga yang mga yan eh... Hindi ba ako kasali? Ayy hindi talaga ako kasali dyan wala akong binubully, swear!" napahalakhak sya sa narinig.

"Tama, ayokong binubully Madox ko" aniya sa sarili.

"Stop staring Madox, just eat" napakunot ang noo ng dalaga sa sinabi nya. Finally ay natawag nya na ito sa pangalang gusto nyang itawag dito. Luminga linga pa ito para kumpirmahin kung may kasama pa ba silang iba, napangisi nalang sya at sumubo sa pagkain nya.

He cooked carbonara for Madox, alam nya kasing mag gi-gym ito ngayong araw. Marunong syang mag luto dahil nga sa mapili sya sa pagkain ay nag aral syang mag luto bata pa lamang sya.

"Sino si Madox? Tao ba yan? O multo? Zarette, takot ako sa mga ganyan!"

"Meadow Xochitl, Madox for short. It's my nickname for you, and it means that I am the only one who can call you that. Now eat" ramdam nya ang paninitig ng dalaga habang sya naman ay ikinukubli ang ngisi sa bawat subo. He like how it affected her, namula ito at tila natuwa sa pangalang ibinigay nya!

"Alright. Di naman to kakainin ni Zarette kaya akin nalang" mapanuksong sabi ni Kiko. Agad na nagpanting ang tenga ko saka kinuha ang graham cake.

"She said that's mine dude, keep your hands off of it"

"Pero dude diba 'not eating unless its our chef who made it'." pangaasar rin ni Ely. Alam nila na gusto ko si Madox, isang araw tinanong nila and I confirmed it. Hindi ko dapat i-deny.

"pag gawa ni Madox.. "Don't call her Madox, you shit" iiritadong sabi ko. I warned them already, hindi nila pwedeng tawagin ng Madox ang Madox ko.

"Ano ka ba, may mga bata tapos nagmumura ka. Hindi naman big deal kung ganon rin ang tawag nila sa akin"

"Big deal sa akin kaya hindi pwede" bulong ko sa kanya, ayokong marinig nung tatlo dahil baka asarin kami at mabuko ako. Hindi pa tamang umamin sa kanya, I need to take this slow. "You made this?"

"Yep, try mo nga kung masarap? Hindi ko kasi tinikman eh." Pinapanuod nya ako habang hinahanda ko ang ginawa nya. I can't hide my smile and I don't want to. Masaya ako, ginawan nya ako ng graham cake dahil alam nyang paborito ko ito. Ginawan nya ako kahit wala namang okasyon o rason para dito.

I smiled even wider when I caught her secretly taking a picture.

"Let's eat. Drop the stares"

"Kain lang, tell me how it tasted ha? Honest dapat." tumango ako at sumubo.

"Kamusta? Okay ba?" but I just smiled.

"Balanced. It's all I can say. Masarap. It's good. You too should eat now" masarap ang gawa nya, tamang tamis, tamang tama.

"Dito ka lang muna, I will just change my shirt. I smell awful"

"Bango naman ah" napatigil ako nang ilapit nya ang kanyang sarili at singhutin ang amoy ko.

"Pero sige, pawis pawis ka na. Go ahead and change"

"Don't talk to those three little dimwits, alright? I'll be back" Paakyat na ako ng hagdan pero bumalik din para hilain sya. "They will bug the shit out of you, tara nalang sa taas"

"Ugh... uwi na ako. Bakit?" tanong nya sa akin nang higitin ko ang kamay nya. I called her driver, sinabi ko na ang maghahatid kay Madox.

I have a love-hate relationship with driving her home. Gustong gusto ko syang ihatid dahil sigurado akong safe ko syang maiuuwi sa bahay nila. Ayaw ko dahil mawawala sya sa tabi at paningin ko. I want her around. I want her beside me. "I will drive you home"

"Andyan na si man... Bakit umalis?" napangisi ako nang makitang paalis na ang sasakyan nila.

"Manong, bakit po kayo umalis? Sorry po natagalan, balik na po kayo palabas na ako" napamulsa ako at hinintay syang matapos.

"Ganon po ba? Sige po, ingat kayo"

"Bakit mo pinaalis si Manong?"

"I want to drive you home." Sagot ko. Sinalo ko ang aking susi at binulsa.

"May sundo na ako, sana hindi mo nalang pinaalis sayang naman ang effort ni Manong"

Just a heads up: FindNovel.net is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

"Okay, next time. Ngayon pwede na ba kitang ihatid?"

"May iba pa akong choice?"

"Bakit mo ba ako gustong ihatid? Alam mo ba kanina ko pa napapansin na iba ang pakikitungo mo sa akin ngayon...."

"Una you smiled, nagustuhan mo pa ang graham cake na dala ko kahit hindi ka naman kumakain ng hindi gawa ng personal chef o dito sa bahay nyo..."

Yan, pansin mo na. I finally can confess my truth.

"Pangalawa, pinasok mo ako sa kwarto mo. Kwarto mo yun, lalaki ka tapos pinasok mo ako doon. Babae ako. Nakita mo naman kung gaano tayo tinukso ng mga barkada mo"

"Pangatlo, sinandukan mo pa ako ng food. Alam mo iniisip ko na talaga... Crush mo ako no? Yieeee. Aminin mo na"

"You can think whatever you want."

"Hindi naman pwedeng ganon noh! I need confirmation. Isa pa, joke lang naman yun. Asa naman akong magugustuhan mo ako no!" "Madox."

"Run. Run as fast as you can"

"bakit ako tatakbo? Maghahabulan ba tayo? Kakakain lang natin ah" hindi ko na napigilan ng pag ngisi. Inabot ko ang kamay nya at hinawakan ito ng mahigpit. Just by touching her hand I knew that her heart is beating eratically. Ramdam ko iyon sa kanyang pulso.

"Yeah. Maghahabulan tayo. Run and I'll chase"

"A-ano? I'm confused" naguguluhan nyang tanong.

"Saka why would you want to chase me? Ano ba to taya tayaan?"

"Dahil sa ating dalawa ako dapat ang maghahabol. You run, I'll do the chasing"

"Hindi ko maintindihan, ipaintindi mo sa akin"

"Okay, you can ask me" inalalayan ko sya sa swing at umupo sa tabi nya. This swing holds a lot of memories. Bata palang ako dito ko na tinatanaw sila Madox at Prim na naglalaro.

Umupo ako katabi nyang swing at tumingala sa langit na punong puno ng mga makikinang na mga bituin.

But she still shines the brightest.

"Bakit ganito mo ako itrato ngayon? Ang bait bait mo sa akin, lagi mo pa akong sinesave sa mga nambubully sa akin. Ang weird lang kasi gusto  lagyan ng malisya kahit alam kong impossible, wala akong karapatan"

Nag squat ako sa harap nya at hinuli ang kanyang mata. Gusto kong makita nya ang sinseridad sa mata ko hanggang sa maramdaman nya.

"Ngayon may karapatan ka na, lagyan mo ng malisya o ng kahit ano. I will never change my ways, Madox."

"In short, I like you. You run, I chase. "

"ANO?! YOU LIKE ME?!" I touched her cheek and chuckled. I tried so hard to stop my self from kissing.

"I do. Now, can I drive you home?" I confessed. Tinamaan pa ng katorpehan. This is not what I've expected and not what I have in my mind. Tangina, torpe!

Hindi na bale, ang mahalaga nasabi kong gusto ko sya. Alam nya na yun.

"Madox, bakit ba di ka mapakali?"

"Ikaw kasi! I'm so confused!"

"Sa dinami dami bat ako? I mean, totoo ba talaga sinasabi mo?"

"Sa dinami dami, sayo lang talaga. And yes, alam mo ba kung gaano kahirap umamin? I can hide but I can never lie about my feelings, Madox. There's no point of doing such thing" I felt her intertwine her fingers with mine, making me grin from ear to ear.

"Shit. I will never be good at corny shits."

"You can open the stereo if you want" sinunod naman nya at agad na nag play ang intro ng "passenger seat"

I look at her and have to smile

As we go driving for a while

Just a heads up: FindNovel.net is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

Her hair blowing in the open window of my car

And as we go I see the lights

Watch them glimmer in her eyes

In the darkness of the evening

And I've got all that I need

Right here in the passenger seat

Oh, and I can't keep my eyes on the road

Knowing that she's inches from me

"Kapag kasama kita dito yan ang kantang tumatakbo sa isip ko." sabi ko habang nakatingin sa kanya.

"I don't really like driving you home"

"kaya nga po sana hindi nyo na pinauwi sa manong"

"Its just that, I'm not going home with you." Bumitaw sya sa pagkakahawak nang halikan ko ang kamay nya, but I reached for her hand again and locked it with mine.

"Akala ko ba you're not good at corny shits? Bakit bumabanat ka?"

"Because girls like corny guys"

"Ganon talaga, girls like boys who are willing to exert effort for us."

"Thank you for the graham cake. I really like it" she smiled and nodded her head.

"I don't need to hold back anymore."

"Seryoso ba talaga to? Nangyayari ba talaga to?" i placed her hands on my face to make her feel that I am real, I am here with her.

"See? Everything's real. You just have to believe."

"Seryoso ako Madox. Tumakbo ka kahit gaano pa kalayo, you can run all you want but I will make sure that your finish line is where I'm standing.... Kahit anong takbo mo, kahit mapahinto at may makilala kang iba sa daan sinigurado ko ng sakin ka rin mapupunta sa huli"

"Because in this game where you run and I chase, every road leads to me" I felt her hand touched my cheek and my heart began to throb. One touch and it felt like she's caressing my heart.

Hinuli ko ang kamay nya at hinila sya palapit sa akin.

"Go now. Good night"

"G-good night chairman" in a swift move ay nakarecline na ang kanyang upuan at nasa ibabaw na nya ako.

"Hibang ka na ba?! Anong ginagawa mo? Ano na namang problema mo?"

"This is a warning, Madox. Call me Chairman or other names again and you will see. You can consider it a punishment or a prize, its your choice. You've been warned"

"Eh yun nga ang gusto kong itawag sayo"

"I don't care. Ikaw lang ang pinapayagan kong tawagin ako sa pangalan ko maliban sa pamikya at kapatid ko. Because you are special to me."

"Well its your choice if you will still call me names, But you've been warned, Madox. Take this seriously"

"At oo, matagal na akong hibang. Now go, baka maiuwi kita sa bahay."

Minadali kong magmaneho dahil mabilis naman talaga akong magpatakbo. Normal lang ang patakbo ko kapag meron si Madox. Her safety before anything else.

Ito din yung unang araw na straight kaming magkatext. Damn, that night was one of my happiest night.

"You really would do anything for your cravings" hinagilap nya talaga ang kwarto ko para sa paborito nyang cotton candy.

"I wish to be a cotton candy right now" I whispered while watching her enjoy her cotton candies.

I tried so hard to stop my self from kissing her but I just can't. Hanggang sa may naisip akong paraan para matikman ang kanyang labi at ang cotton candy ng sabay.

"You know there's a better way to eat this" kumagat ako sa hawak nya at hinayaan itong matunaw sa aking dila. I moved my face closer and claimed her lips.