Wildest Beast (Hillarca Series 01)

Sounds of the crashing waves of the ocean. Were now in hacienda Tacata, it was still early. Before, I'm waking up like this, at same the time as now. Suddenly the warmest blanket was been covered at my shoulder.

"You're up early." my husband in his white pajama, and a white tight v-neck shirt. I smiled at him. Agad akong sumandal sa kanya, mas niyakap naman niya ako.

"Hindi na kasi ako dinalaw ng antok, that's why I decided to go here."

"How the talk with your grandfather?" upon opening that topic. The sudden deep talk with my grandfather crossed my mind.

"I'm planning to give the company in the hands of Theo, are you okay with that?" hindi tulad sa mga Hillarca na ang mga unang apo ang lahat ng magmamana. It was far different from the Tacata.

"You know I don't mind Lolo," that was the truth. In the first place, they know I don't want to handle the company. It's not because I can't handle it, nor not interested in it. I just know that I'm not the right person that would handle the company we have. "I know Theo will run it successfully."

He nodded.

Where in the main library of the hacienda. Some portraits of our ancestors were hanging out on the wall. And my grandfather was busy looking at them.

"So, are you planning on pushing your plans then?" he turns around to look at me directed in the eyes.

My plan? What is my plan?

"I still remember the day you said it, it didn't stay in my mind because we can predict the future they said. But," he shrugged off. "looks, like my cara mia was right."

I remember now. Tumango ako sa kanya, I know people know me as a heiress. Na eventually, ako rin ang magpapatakbo sa hacienda. Pero ano nga ba ang plano ko na sinasabi ni lolo?

"You're not interested in hacienda?"

"No!" iling nang batang ako.

"What's my cara mia wants then?"

"I don't have!"

"You don't have?!" gulat niyang wika. Parehas na natawa sila ni Papa.

"What's your plan after you have your own family then?" the younger version of me, wickedly smile at the two men in front of her.

"I'm going to build my cafe!" "Cafe?!"

"Yes! Yes! Yes! Coffee is life!"

I was younger that time, sa katotohanang gatas pa lang ang iniinom ko pero kape na ang gustong gawing negosyo. Tawang tawa sa akin sila lolo at papa noon, ang akala kasi nila biro lang ng isang batang tulad ko ang mga pinagsasabi ko. Yes. When I'm still in college, ang magtrabaho sa ordinaryong kompanya ang pangarap ko. Pero iba ang pangarap sa plano. And my dreams... matagal ko nang nakuha. I able to work from a huge company and it was belong to the man I was destined.

Rayver. Rezoir.

Sila na ang mundo ko, kung noon ang sariling sarili lang ang kasama ko sa mga plano. Ngayon kasama na rin sila, lahat ng pagpapasya ay kasama sila.

He gives me a peck kiss on my head.

"I will support you, baby. If you want to build your cafe, I will build it for you."

"Do you think I will be able to do it?"

"Hmm, you are. You are capable sa lahat ng bagay, and I'm here. I am willing to be handed to you... palagi baby." when I'm look at him. His already looking at me, hindi napigilan ng aking mga labi ang ngumiti,. Inabot ng kaniyang labi ang labi ko, kissing each other. Maraming gunita ang nagpasukan sa utak ko.

Ala-alang naroon pa rin sa kasuloksulokan ng utak ko.

"You like that boy?" wika ni lolo. Nahuli niya akong nangangabayo sa pagitan ng hacienda ng Tacata at Hillarca.

"N-No." sobrang tanggi ko pa noon. At the age of thirtheen, nakuha ng unang apo ang atensyon ko. Nagtataka pa ako noon kung bakit tumatawa si Lolo, mas magtataka nga ako na hindi niya man lang ako pinagalitan. E' 'yon naman ang mas bagay na idinidiin niya, na huwag ngang magtangkang lumagpas sa pagitan.

"It is much okay if you stop liking him Cara mia."

Did I?

I think I didn't stop, however, the feeling didn't really stops in fact I just forget him. Entering in puberty, maturity, na sa katotohanang hindi na ako masiyadong nagagawi sa lugar na 'yon. Lugar na may pagitan. Nakalimutan ko na siya. Pero hindi ang nararamdaman ko sa kanya.

Bagay na hinding hindi ko sasabihin kay Rezoir.

Napangiti ako nang sakupin ng araw ang mukha naming dalawa. I closed my eyes, he give me a kiss at my head in the end. Being with him watching the sunrise, walang araw na hindi ako nagpapasalamat sa lumikha ng lahat.

Na ang pangarap ko na sana maranasan ko rin ang ganito. Ang pagmasdan ang paglitaw ng araw sa kalangitan sa umaga, nakaupo sa gilid ng karagatan habang takipsilim. Na ang mga kamay ay iwinawagayway habang sinasalubong ang ihip ng hangin. At ang pagibilang ng mga bituin habang ang ngiti natin ay nagniningning.

Habang binabalikan ko ang mga bagay na 'yon, lahat pala tinupad na niya. Hindi ko lang namamalayan, na tama pa lang may panahol lahat. Iyong lahat na lang pinupuna natin, na nakasentro lang tayo sa mga bagay na dapat improvements. Nakakalimutan na natin 'yong mga achievements.

Rayver will never be my achievement.

He was the fruit of my truthness. It's not an achievement.

"I love you Mr. Hillarca."

"And I love you too my Mrs. Hillarca."

Two years have passed.

Gaya nga ng pangako ng asawa ko. Siya nga ang trumabaho sa cafe ko, dalawang taon ang nakakalipas as of now successful naman ang cafe. Dahil na rin nasa sentro talaga ang location, maraming mga taong napupunta. Isama mo na rin na kapag linggo ay libre lahat sa cafe, kaya siguro pumatok nga sa masa.

"Good morning!" masayang bungad ni Theo. Upon seeing him, I rolled my eyes.

"What are you doing here?"

"Ang sungit naman madam," tawa niya. Sunod naman pumasok sina Lucas at Red. Buhat buhat naman ni Red ang anak ko.

"Mimi." sigaw nito. Ngumiti naman ako at agad siyang sinalubong at binuhat. I kiss him at his cheeks.

"How's my baby? Kumain ka na?"

"Yes! I already ate spaghetti! Tito pogi treat me!" masigla niyang saad. Kita ko pa ang pag-irap ni Theo sa gilid. Anong problema nito? Napangisi naman ako nang may napagtanto. "Sinong pogi sa tatlo?" wika ko. He gigled.

"Tito... Rizalde!" aniya. Sabay kaming napabungisngis na mag-ina, umasim naman agad bigla ang mukha ng tatlo. Kapag may trabaho ako o talagang masiyadong busy sa cafe, minsan sa kompanya ang anak ko. Maghapon siyang nasa opisina kasama ang tatay niya, minsan naman sa mga Tacata siya. I mean sa mga pinsan ko, kilalang kilala na nga si Rayver sa kompanya. May mga iba pa rin na napagkakamalang anak nga niya ang pamangkin nito.

Madalas talagang pagkamalan dahil may pagkahawig si Rayver kay Theo. When Rezoir learn that, natatawa na lang ako tuwing nagiging cold siya bigla kay Theo. Paano naman kasi, mas gusto kasi ng anak ko na kalaro minsan ang tito Rizalde niya. Kaya hindi na ako nagtataka na parang bugnutin ang asawa ko.

"Did you eat ice cream?" seryosong tanong ko. Agad namang naging mailap ang mukha niya, muli ay masama kong tinignan ang tatlo. Sabing hindi masiyadong pakainin ng malamig, lalo na ang ice cream. Masakit kasi ang ngipin nito nung nakaraang araw, paano ba naman puro matatamis na lang ang ipinapakain.

Ang totoo nga niyan pati rin si Rezoir, he gets an earful words at me.

"E' baka umiyak e', kaya pinagbigyan ko na."

"Walang iiyak mamayang gabi ha." turan ko naman kay Rayver. Pa cute naman siyang tumango tango, naglakad na ako pa punta sa mesa. Naro'n na kasi ang inihanda kong meryenda, it's already nine o'clock in the morning. We been into church, agad lang sumaglit si Rezoir sa kompanya.

"Where's your girlfriend, Thaddeus?" I look at Red.

"Why did you ask?" masungit na sagot ni Theo kay Red. While Red, his smirking ears to ear.

"Hindi mo 'ata namamarites sa amin ang mga nangyayari." si Red.

"Right, kung isa kang author kumbaga walang update." ani naman ni Lucas.

"Lucia is busy." sagot naman ni Theo.

"Tita pretty!" singit naman ng anak ko.

"Yes baby, it's tita pretty," wika ko. "did you see tita pretty hmm?"

"Yes," tango naman nito. Ngayon, ay umiinom na siya ng gatas. Agad ko namang pinunasan ang pawis sa kanyang noo, nung natapos ako ay naglagay naman ako ng bimpo sa kanyang likuran. "yes mimi, I saw tita pretty. She's still pretty, she's with her prince charming."

"Oh!" wika naming tatlo, mas humigpit naman ang pagkakahawak ni Theo sa milk tea. Ewan ko kung ano ang nangyayari sa dalawa, I think pa punta na sa three weeks ang hindi maayos na hangin sa pagitan ng dalawa.

Tinangka kong pumagitan sa dalawa, pero ang mismong asawa ko na rin ang pumigil sa akin. Kaya wala talaga akong kaalam alam kung bakit at paano, naging malamig ang dalawa sa isa't isa. Kaya ngayon ay sinusubukan ko lang si Theo, baka sakaling sabihin na ang totoong nangyari.

Dalawang taon na rin kami dito sa Manila, pero hindi naman ako nawawala ng balita sa hacienda. Minsan nga rin nasasabi sa akin ni Nana Reming na minsan nasa hacienda nga si Lucia, pabalik balik rin dito sa Manila.

Agad kaming napatingin kay Theo nang tumayo na ito. "May gagawin pa pala ako sa hacienda," malamig niyang aniya. Hindi na lang kami nagsalita at tahimik siyang pinagmamasdan, napangiti nga rin ako dahil maging ang anak ko ay kunot noo habang pinagmamasdan ang kaniyang tito Theo.

Siguro ay nagtataka. Dahil linggo, sanay siyang nilalaro siya ng tatlo hanggang hapon.

"Daddy will be here in few minutes," bulong ko sa kanya.

Just a heads up: FindNovel.net is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

"Didi?"

"Yes, didi. Want to go home na?" umiling naman siya.

"Play!" masigla naman niyang aniya at bahagya pang itinaas ang kamay. Agad naman siyang binuhat ni Red. May pinasadyang mini playground si Rezoir sa likod ng bahagi ng cafe, kaya minsan may mga bata rin dito kasama ang kanilang magulang na napupunta. Hindi lang mga istudyante.

"Nakausap mo na ba si Lucia?" si Lucas.

"Hindi pa," iling ko. "gusto ko sanang magtanong. Pero pinipigilan ako ni Rezoir, hindi kaya malaking problema ang mayroon ang dalawa?" nag-aalalang tanong ko. Nagkibit balikat naman siya.

"Some rumors spreading at the building,"

"Rumors?"

"That two of them breaking up."

"Are they?" kunot noong wika ko. Kaya ba parang ilang si Rezoir? There's a tendency the rumors were true or not.

"Laging naninigaw si Thaddues," ngisi ni Lucas. Masama ko siyang tinignan, nakuha pang ngumisi. "sa sobrang badtrip niya, pati si tita nasigawan niya. Hindi kasi tumitingin e', ilang araw na siyang hindi pinapansin ni tita." "The reason why Theo sometimes acts is not himself."

"Malapit na ang birthday ni Rayver hindi ba."

"Yes, next week. I'm preparing for it."

"Pupunta ang mga Hillarca?"

"Of course." tumango naman siya habang nakatingin kila Red.

"Why don't you use that day to talk to her?" aniya. Kahit hindi halata ay alam kong nag-aalala rin ang dalawa kay Theo, kahit naman ako. Hindi sanay na makita siyang walang kasigla sigla ang mga mata. Ngumingiti naman siya at tumatawa pero halatang pilit lang..

"I try." susubukin ko. Hindi naman ako sigurado pa kung pupunta nga si Lucia, I didn't confirm it yet with Ravier. Pinagmasdan ko siyang iniinom ang milk tea na ihinanda ko, kung tutuosin parang lahat silang tatlo may problema.

Is it a girl?

Hindi ko mapigilang hindi siya titigan ng mariin.

"What?" he spat. I raise my eyebrow at him.

"Ikaw? Wala ring problema?" nangunot ang noo niya.

"What?" natawa siya.

"Suppose like the three of you are acting weirdly."

"I'm okay."

"Yeah."

"I'm really fine, Chaldene."

"Love problems?"

"What?! I don't have time for that."

"Don't have time for that or ayaw lang mag ka oras?" umiling iling siya sa akin.

"Why are we talking about love here?"

"Because I'm in love?" biro ko.

"Really? Your bragging now?"

"But seriously, the three of you are really acting weird. Kay Theo, alam ko naman talaga na may problema sila ni Lucia. But the two of you," agad akong napangalumbaba at itinuro ang kaniyang mga mata. "Your eyes was not alive as before." I stated.

"Hindi ba puwedeng sa trabaho lang?" nagkibit balikat ako.

"Lolo's keep on asking me kung kailan rin ba kayo mag-aasawa?" he groaned.

"I'm still young," he pouted like a child kaya hindi ko maiwasang hindi siya paluin sa braso.

Just a heads up: FindNovel.net is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

"Seriously enough Lucas, I think you guys should be in a serious relationship right now. Look at me right now, I'm beyond happy. Mas magiging masaya ako kung alam kung may nag-aalaga na rin sa inyo."

"I'm not a kid anymore my dear cousin."

"It's not like that! You know what I mean!"

"Okay! okay! fine! I get it. Hmm, maybe soon. Hindi naman basta hinahanap lang ang pag-ibig Azeria." tumango tango ako sa kanya. Tama naman siya, but serioulsy, ngayon may anak na ako. Masaya na ang binuo kong pamilya. Isa siguro sa hiling ko na makita rin silang may taong nasa tabi na rin nila, kumbaga isang babaeng alam kong mag-aalaga sa kanila.

Meanwhile, I look at Red who's busy playing around with his niece. Lumaki akong silang tatlo ang laging nasa tabi ko. Alam kong hindi sila perpektong lalaki na ibinabase ng mga babae. Pero kung may isa man na bagay na maipagmamalaki ko ay, ang katotohanang kapag umibig sila lahat iaalay.

Iyon bang hindi lang ang trabaho na ang sineseryoso, pati rin ang taong nagpapatibok ng kanilang puso.

Now that there's a misunderstanding between Theo and Lucia. I hope, I can try or will be able to fix the issue between them. Hindi dahil pinsan ko si Theo at pinsan ni rezoir si Lucia. Because I can see how they love each other. I know it's not right to snick my nose at others' business, but with them... I can fight it.

MY baby's birthday has come. How many days I'm preparing for it, now that's were celebrating now. Hearing my son giggle, it's all worth it. I never always have the courage that I can be a good mother to him. Wala talaga. Sa una talaga nangangapa ka, ni ultimo kung paano palitan ang pampers niya, kung paano siya mas madaling patahanin bigla kapag umiyak na.

Being a mother is not easy as it is. Being a mother, maraming bagay ang dapat inuuna. Na minsan natutulala na lang ako, kaya ko pa ba? Worth it pa ba? Yes, you can say anxiety. Akala ko, biro lang 'yong mga nababasa ko sa internet. Manganganak ka, palalakihin ng bata... tapos na.

Pero una pa lang, hindi na madali. Kaya saludo ako sa mga single-mom, ako nga na may asawa nahihirapan pa. Silang mag-isa pa kaya, ngayon ang marinig ang mga katagang.

"Lumaki siyang tama."

"Maayos mo siyang napalaki."

"Masunuring bata."

"Hay naku Serena! Mabuti pa 'tong apo mo at go lang kapag binubuhat. Hindi nagmana sa ama!" tawa ng mga amiga ni mama Serena.

Maraming salita akong naririnig, pero lahat ng 'yon pagpupuri. Na siyang ikinakataba ng puso ko. Being a mother was a role that given to us by him with a single purpose. Mother or not, we still a woman.

Hindi lamang basta babae lang ika nga nila.

Ngayon, naiiintindihan ko na.

Hinahayaan ko na lamang ang mga amiga ni Mama Serena na pinagpapasahan at binubuhat nga ang anak ko. Ang mga tawa nila ang nangingibabaw sa hacienda, yes, nasa hacienda Hillarca kami dahil na rin sa hindi rin gaano na biya-biyahe si Lolo Sebastian. Hindi naman puwedeng hindi o wala sila sa unang kaarawan ng kanilang apo. Kaya naisipan namin ni Rezoir, why not celebrate to Romblon.

That's why were here. Kompleto lahat ng angkan ng mga Hillarca, after all si Rayver ang kauna unahang apo ng mga ito sa aming henerasyon. May mga ibang ngayon ko pa lang nakilala, may mga iba rin naman sa pamilya kong ngayon rin lang rin nila nakita. Kumbaga, naging way na rin 'ata ang araw na ito para maging reunion.

"You okay?" tanong ng asawa ko. Bahagyang pinunasan nito ang noo kong may pawis na.

"I'm fine, how about your guest are they okay?" tanong ko sa mga staff sa kompanya niya. Bahagya niyang nilingon ang kinaroroonan ng mga ito.

"They good," pinagpahinga niya ang kaniyang kamay sa bewang ko. Nagkatinginan kami ni Lucas, naalala ko tuloy ang sinabi niyang kunin ko nga ang pagkakataong 'to para pagbatiin sina Theo at Lucia.

Pero hindi na kailangan. Dahil inayos na 'ata lahat ng pinsan ko, they look okay now and happy. Mabuti naman, napangiti tuloy ako.

"Come on baby, let our helpers do that," Rezoir whispered beside me nang tulungan ko ang helpers na i-refill ang lagayan ng kanin. Saglit ko siyang tinignan bago nag focus sa ginagawa.

Siguro nailang na rin ang babaeng isa sa mga catering sa harap ko.

"Ayos na po Ma'am, kami na po ang bahala rito." aniya. Hindi na napigilang pigilan ako sa kakatulong sa kanila.

"Sige, ayos lang ba kayo. Kung kailangan niyo nang tulong-"

"Baby." seryosong tawag na sa akin ni Rezoir. Nginitian ko naman ang mga taong nasa harap ko, I just thought it will be fine if I help them. "They will take care of it, come on. Let's go and talk to our guest, hmm." aniya. Tumango na ako sa kanya, bahagya akong ngumiwi dahil tama naman siya. Ni hindi pa nga ako nakikisalamuha sa mga bisita.

Hindi nila ako masisi dahil ito ang kauna unahang nag handle ako ng party. And it was my son party, kaya tinitiyak ko talaga that all of things are according to my plan.

Ang makitang masaya ang anak ko, ay natutuwa na rin ako.

I'm beyond happy with what I have now really.

The happiness that I have, for now, ay sobra sobra. Puno ng tuwa at saya ang puso ko.

"Okay, in three, two, one... smile!"

I smiled at the camera.

My happy family.