Wildest Beast (Hillarca Series 01)

INA

Habang nagkakagulo silang lahat, ako naman ay nanlalamig na sa kaba. Hindi sila magkamayaw sa pagtawag sa pangalan ko. Si Theo na kaninang nagbibiro, katulad koy kabado.

Si Rezoir naman ay ilang mura na ang nasabi sa taranta.

"Diyos ko! Akala ko ba sa susunod na linggo pa?!" natataranta ng bulalas ni nana Roda.

"The hospital is far away from this place!" kinakabahan na wika rin Papa. napahiyaw ako sa sakit. Umiiyak na talaga ako, halos takbo at lakad na rin ang ginawa ni Rezoir habang binabagtas ang garahe. Kung saan ang sasakyan. "Ako na ang magmamaneho!" sigaw ni Lucas. Kaya sa backseat ako dinala ni Rezoir, some profanities slip at his tongue. Mabilis ang pagpapatakbo ni Lucas, mahigpit ang pagkakahawak ni Rezoir sa kamay ko.

"Everything will be fine baby..." masuyong bulong niya sa aking tenga. At bahagyang pinapatakan ng halik sa gilid ng labi.

Sa totoo lang kinakabahan ako, sa huling check up ko naman sabi naman ni Mark ay ayos lang ako at si baby. Ngayong lalabas na si Rayver, natatakot ako sa pag deliver sa kanya.

"I-I'm scared..." utal na wika ko sa kanya.

"I-I'm here baby...sa tabi mo lang ako."

Mabuti na lamang at matulin ang takbo ng sasakyan, wala ring masyadong pampublikong sakayan na aming nakakasalamuha. Iyon ang isang, nagpapakalma sa akin. K-kahit maari ay huwag sana ako sa sasakyan manganak, walong buwan lang ang tiyan ko...kaya matinding takot rin ang nararamdaman ko sa oras na ito.

Ilang minuto ang naging biyahe, pagkarating namin sa hospital. Dahil na rin sa presensya ng aking pamilya, at sa presensya ni Rezoir ay mabilis kaming inasikaso ng mga staff ng hospital.

Agad akong dinala sa delivery room. Kinakailangang bitawan ni Rezoir ang kamay ko nang ipasok na ako, sa kaalamang hindi 'to makakapasok...wala sa tabi ko. Hindi ko mapigilang hindi mapaluha, matinding nerbyos ang nararamdaman ko. "Relax lang tayo mommy, huwag kayong mag-aalala." ngiti ng doktora sa akin. Hindi ko magawang magsinungaling kaya sinabi kong talagang matinding nerbyos ang nararamdaman ko. "Okay, take a deep breath mommy, inhale, exhale." paulit ulit niyang sinabi ang exhale at inhale.

Ginagawa ko naman ang inuutos niya. Nang sabihin na niyang ide-deliver na si baby, bigla ay...gusto kong umiyak. Napatingin ako sa gilid ko nang may kumuha sa kamay ko. Akala ko staff lang na nagpapalakas sa loob ko, but its him. My Rezoir.

Hinalikan niya ako sa gilid ng noo ko.

"You can do it baby." aniya. Tumango tango ako sa kanya, ngayo'y narito na siya. Bigla ay nagkaroon ako ng lakas. "I love you." he murmured. Naiyak naman ako.

"Okay mommy, push." ani doktora. Umire ako...hindi ko tiyak kung ilang oras ang ginugol namin sa delivery room. Sa pagod ay nakatulog ako...kasabay ng palahaw na iyak ng anak ko. Narinig ko pa ang pag congrats ng mga staff at doktora kay Rezoir, muli ay pinatakan niya ako ng isang halik sa noo.

Maingay ang silid ng imulat ko na ang mga mata ko. Upon seeing me awake, he smiled at me.

"H-hey baby, how are you feeling?" This is my first time seeing him. Smile like this, iyong puno ng aliwaswas.

"I-I'm fine," I answered. My voice is hoarse, na hindi na nakakapagtaka. Dahil sa ingay na ginawa kaninang nanganganak na. "H-how about our baby? Is he safe?" He gave me a peck kiss on the lips.

"Yeah, he's fine. The doctor said the baby is normal, it's normal that your weeks are miscalculated."

"Miscalculated?" my forehead creased on what he said.

"Hmm, you heard it right. It's not thirty-six weeks as you expected, it's forty weeks. And that is nine months, Rayver is healthy...thank you for everything baby." sa sinabi niya ay nabunutan ako ng tinik.

Normal lang naman na nagkakamali, ang importante ay safe si baby. Binati ako ng mga kasama namin sa silid, hinayaan naman ni Rezoir na lumapit si Papa.

"You did well cara mia," wika niya. "He looks like him...wala kang nakuha." pagbibiro niya. Pasulyap ako kay Rezoir,, may katawagan na ito. Nang makitang nakatingin ako, ay itinuro nito ang pinto. Tumango naman ako. Lumabas na nga siya, balik ang tingin ko kay Papa nang hawakan ako nito sa kamay. Bahagyang nangingilid ang luha niya.

"Upon seeing you earlier na nahihirapan...naalala ko ang Mama mo. Ganito kaya siya noon nung isilang ka?" kumirot ang dibdib ko sa sinabi niya at napaiwas ng tingin. "Ni wala ako sa tabi niya noong mga panahong..." humugot ito ng malalim na hininga. Sa oras na 'to agad kong iginagap ang kamay ko sa kanyang mga palad.

"P-Papa...makakamit rin natin ang hustisya para kay Mama." seryosong wika ko. Umiling siya sa akin.

"It's too dangerous Azeria," iling niya. "Mas makakabuti na ipapalagay mo ang bagay na 'yon sa amin. "Ang mas intindihin mo ay ang pamilya mo."

Family.

Napangiti ako, I never thought I would create a family at my age. Sa utak ko ay ang trabaho lang muna ang uunahin, na ang mga gusto muna ang mas isipin. But I guess meeting a man you would dream to have...I'm beyond happy for this time.

"Ang kaligtasan ng pamilya mo ang isipin mo, iyon rin ang gusto ko cara mia." dagdag ni Papa. "Don't worry about it anymore, just focus on what's important." "But justice is important Papa.

"I know Cara mia, of course...justice needs to be preserved. But I want you to focus more on yourself...the case? I got it, kaya huwag ka ng mag-aalala."

Hindi ko na rin ipinagpilitan pa ang gusto. Tumango ako sa kanya, at para namang nabunutan ng tinik si Papa sa nakikita ko ay nahihinuha na niyang, makikialam nga ako sa imbestigasyong kanilang plano.

Pero tama naman siya, ang mas intindihan ko ay ang bubuoin kong pamilya. Ngunit hindi ko naman pwedeng balewalain ang tungkol kay Mama. Ngayong alam na namin ang totoo, talagang mauungkat ang nangyari. Pero dahil na rin sa hiling ni Papa na mas unahin ko nga ang sarili at si baby, kung sakali mang matulin na ang takbo ng magiging imbestigasyon sa case ni Mama. Sisiguraduhin ko namang makikibalita ako, panigurado.

Just a heads up: FindNovel.net is the only place to read the complete version of this book for free. Don't miss out on the next chapter-visit us now and continue your journey!

Dumating na rin ang mga Hillarca, saktong ibinigay na ng nurse sa akin si Rayver. Kaya siya ang pinagkakaguluhan, napanguso ako ng mapag tantong tama si Papa. Halos lahat ay kay Rezoir, walang nakuha sa akin.

"Kung gano'n mas nasarapan si kuya?" si Reign. Agad naman siyang nakakuha ng batok kay Mama Serena. Dahil nabalitaan ang nangyari ay nagmamadali ang mga itong pumunta rito, after all apo naman nila ang nasa sinapupunan ko. Kinabahan rin sila, kasi nga ang akala ay sa susunod na linggo pa ang panganganak ko. Takot na takot silang malamang napaaga, baka raw mag ka problema. Pero thankfully, wala naman. maayos naman kaming dalawa ni baby Rayver. "Ang anak mo Horace!" sumbong ni Mama kay Papa Horace. Napatiim sa labi si Reign, nang tanawin lang siya ng ama. Napakamot ito sa ulo, at parang bata na ngumuso. Inalo ko si baby Rayver ng bahagyang umiyak ito. Agad na pa takip sa bunganga si Mama Serena.

"Tignan mo Ma, ginulat mo na si handsome pamangkin." dagdag ni Reign. Masama siyang tinignan ni Mama Serena.

"Isa Reign, sa hacienda Hillarca nang ilang taon kung hindi ka titigil." pagbabanta ni Mama Serena. Umakto naman si Reign na sinira na ang bibig, lumapit ito sa amin.

"Hi Rayver boy, I am your handsome tito in the world." baby talk na wika niya habang nilalaro ang maliit na daliri ni baby.

"Stop lying in front of my son's kid." tuya ni Rezoir. Napasinghap si Reign sa sinabi ng kuya niya, laglag ang panga nitong tinanaw si Rajih.

"What?" masungit na tanong ni Rajih. Itinuro ni Reign si Rezoir, may pagsu-sumbong sa mukha nito habang tanaw ang kanyang kambal.

"S-Sinabi niyang... pangit raw tayo." peke itong naiiyak kaya masama na naman ang tingin sa kanya ni Mama Serena. Puro konsimisyon 'ata ang nakukuha niya kay Reign, hindi na 'yon nakakapagtaka dahil sa personality na meron ito. Tiyak na sa sakit ang ulo mo.

"And why are you involving my ass?" kunot noo na ani Rajih. Mama Serena hissed at him, na pa kamot naman sa kilay si Rajih.

"It's because we're twins, kung sinabihan akong pangit. It means pangit ka rin."

"As if we were identical twins."

"We are, ayaw mo lang tanggapin." giit naman ng isa.

Hindi pa 'ata sanay si baby Rayver sa ingay, kaya umiiyak na naman. Kinuha ni Rezoir si baby, sa akin. Pinagmasdan kong silang dalawa, naiiyak ako sa tuwa. "I think his hungry baby," wika niya. Namula naman ang pisngi ko nang mapatingin ito sa bandang dibdib ko. "Are you comfortable?" aniya sabay sulyap nito sa kanyang pamilya.

This is my first time, kaya talagang nahihiya ako. Tumango naman siya na parang naiintindihan ang gusto ko, tumikhim siya at kinuha ang kanilang atensyon.

"The baby is hungry," aniya. Tumingin sa kanya si Reign.

"E' di pakainin mo bro, tinatanong pa ba-aray ko Ma!"

Nginitian ako ni Mama Serena na para bang naiintindihan niya ang gusto ng kanyang anak. Tumango.

"Let's go, Azeria needs to feed my apo." aniya. Na pa kamot sa ulo si Reign at parang nahiya sa akin bigla, ako nga itong mas nahiya e'... pero mabuti na lang at naiintindihan nila ako. Hinaplos ni Rezoir ang pisngi ko nang makaalis na ang mga ito.

"Its alright, they understand you." masuyong wika niya. Maingat niyang ibinigay sa akin si baby Rayver, around him I am so comfortable. Kaya ng ilislis ko na ang damit ko, para i-breastfeed na si baby Rayver. Hindi ako nakakaramdam ng pagkailang.

"Watching the two of you... it's still not sinking in my mind baby," baby Rayver is now quiet now that he's drinking my own milk. Tiningala ko si Rezoir, there is a mist at his eyes. "Pangako... pangakong aalagaan ko kayo lagi baby. Aalagaang mabuti." determinado niyang sabi sa kabila ng pang gigilid ng mga luha sa kanyang mga mata.

Did I ever to say him I love you? Did... I already say those three words to him?

Ngayong safe na naisilang ko ang anak namin... ngayon ko napanindigang. Lahat ng hirap ay may saya sa... kadulo dulohan. Lahat ng hirap na aming dinanas... heto na. Bawing bawi na, napahid na lahat.

"I love you," naluluhang wika ko. Awang ang bibig niya. "Mahal na mahal kita Rezoir, and I am so sorry kung iniwan kita... iniwan kita sa oras na alam mong kinakailangan ko ng kasama. Iniwan kita, at nagpakalayong mag-isa. Umiling siya sa akin.

"No baby, you did that becuase that's the only way you know... you can be safe. Away from me... away from people like me." umiling ako sa kanya. Hindi sang ayon sa sinabi niya.

"H-hindi... ako ang mali. Nagpatalo ako sa sariling isip, mas sinunod ko ang sinasabi nito kaysa sa tinitibok ng puso ko." dagdag ko. Lumapit siya sa akin at pinatakan ng halik ang aking noo.

"Tapos na ang lahat baby... ang mahalaga sa akin. Ay ligtas kang bumalik sa akin, ligtas kayong dalawa... iyon ang mas mahalaga. Forgive me the things I didnt graps it tight."

"No. I should be the one... who says sorry to"

"And I forgive you... forgive me too baby. Forgive this brute."

"I-I forgive you... too."

he sealed me with a tender kiss. Nabitaw lang ang aming paghahalikan at nagulat kaming dalawa ng sampalin siya ni baby Rayver! Nang nagkatinginan kaming dalawa, sabay na natawa.

"It looks like my bud wants to get the attention of his mommy, very territorial." pabiro niyang aniya.

"Like you?" natatawa ng wika ko.

"Uh huh, like me...I wouldn't deny that I am a very territorial baby. Lalo na pagdating sayo." hinapit ako nito sa bewang, at sabay naming pinagmamasdan ang anak naming tahimik na ngayong natutulog.

Ang maging ina ng napakaaga, ang siyang talagang hindi ko inaasahang mangyayari sa buhay ko. Marami akong pangarap na gustong tuparin, pero ngayong hawak ko na siya. Masaya pala... masaya palang maging ina. Sa puntong sa labis na saya, napapaiyak ka.