Stars Over Centuries

[Chapter 11]

"O-0000..." nagising ako sa sobrang sakit ng ulo ko, ouch ano ba 'to ba't ako nagkagan'to.

Ilang sandali pa ay pumasok si Mom sa kwarto ko, "Oh gising ka na pala anak, maayos na ba ang pakiramdam mo?" napatingin ako kay Mom pero imbes na sagutin ang tinatanong niya ay nagtanong din ako.

"Uhm, what happened Mom?" lumapit siya saakin at naupo sa tabi ko.

"I should be the one asking you that." nagtaka ako sa sinabi niya.

"P-Po?" pagklaro ko pa.

"May problema ka ba? Did somebody hurt you? or-" I cut her off.

"What do you mean, mom?" naguguluhan ko pang tanong.

Hinawakan niya ang kamay ko, "Talaga bang hindi mo naaalala? Fine, gonna tell you what happened..." wika ni Mommy.

"Yesterday night, Nynzo brought you home. He told us that you're having a hard time dealing with your headache, we even found out that it happened several times at ayaw mong sabihin saamin. Kagabi masyado ka nang namimilipit sa sakit ng ulo pero ayaw mo pa ring magpadala sa ospital." mas lalo pa akong nagtaka sa sinabi ni Mom, I didn't even know if who is Nynzo.

"N-Nynzo po?" tanong ko ulit sa kaniya. Tumango naman si Mommy.

"Yah, ni hindi nga namin alam na malapit na pala kayo sa isa't isa." ano raw? Malapit? Wala nga akong matandaan na may Nynzo akong kakilala.

"N-Nynzo?" napatingin na saakin si Mom ng ulitin ko pa ang pangalan ni Nynzo.

"Oo 'yong kaibigan mo, anak ng Tita Lucinda at Tito Henry mo, nako anak wala ka pa yata sa sarili. Get some rest baby." nagpaalam na si Mom saka lumabas na matapos ayusin ang pagkain at gamot ko sa mesa. Naiwan naman akong tulala sa kawalan, I really don't know what happened last night. Pilitin ko mang isipin but then it didn't even spark on my memory, gosh I'm insane!

"Wynt..." natauhan ako nang may kumatok sa kwarto ko.

"Pasok." tamad na tawag ko rito.

"Aliza?-" naputol ang sasabihin ko nang sunggaban ako ng yakap ng kaibigan ko.

"I heard what happened, are you okay? May masakit pa ba sa'yo?" pag-aalalang tanong nito.

"A-Ah, okay na ako. By the way, kilala mo ba si Nynzo?" ako naman ang nagtanong sa kaniya.

Kumunot ng kaunti ang noo niya, "Why? Sinaktan ka ba niy-"

"No, that's not the case. Ano ka ba. What I mean is, sino siya?" nagugulumihanan kong tanong sa kaniya.

Mas lalong naglapit ang mga kilay niya, "Hindi ba't kaibigan mo siya?" ano raw? Kaibigan? So baka close nga kami nung Nynzo, pero ba't 'di ko maalala, as in hindi!

"Ah eh, oo. Kaibigan ko nga hehe..." gosh, kung kaibigan ko 'yon pa'no ko naman siya makakalimutan, grrr. Baka sinumpa na ako or nagka-amnesia! Wait, hindi 'to amnesia kasi naaalala ko naman ang pangalan ng pamilya ko! Hell! What's happening ----

"So?" nabalik ako sa ulirat ng magsalita muli si Aliza. "What's your plan for Christmas? Masyado ka na namang occupied."

☐☐☐☐☐☐☐☐☐☐ na ang sambahayan sa paparating na pasko, mamaya na ang noche buena. Narito sina lola, lolo at pati na rin ang mga pinsan ko pero ramdam kong may kulang, narito rin naman ang pamilya ko, ngunit bakit? Narito ako sa terrace habang abala ang lahat sa paghahanda sa ibaba, kulay kahel na ang mga ulap senyales na nag-aagaw dilim na. Natauhan ako nang may tinig na nagsalita mula sa likuran ko.

"Maayos na ba ang pakiramdam mo?" tinig mula sa isang pamilyar na lalaki ang aking narinig, ngunit nang humarap ako sa kaniya ay laking pagtataka ko na parang hindi ko pa naman siya nakikita. Kinunotan ko siya ng noo. Pero lumapit siya sa tabi ko at dumungaw rin sa terrace, nakatingin na siya ngayon sa kalangitan.

"D-Do I know you?" sumilay ang mapanuksong ngiti sa kaniyang labi, mas lalo tuloy akong kinikilabutan.

"Yan na ba ang epekto sa'yo ng sakit ng ulo?" mas lalo siyang natawa sa sinabi niya, ano to nasa panaginip ba ako tapos kausap ko ang isang tao na hindi ko man lang alam ang pangalan? "Paano kung sabihin kong 'oo'?" sa puntong ito ay napatingin na siya saakin.

Awkward.

"W-What I mean is, feeling mo close ta'yo pero hindi ko naman matandaan kung sino ka? Kilala ba kita?" napatagilid ang kaniyang ulo.

Sinandal niya muna ang kaniyang likod sa hawakan ng terrace bago muling nagsalita, "Sabihin nalang natin na kilala kita at kilala mo rin ako." mas lalong gumulo ang mga iniisip ko sa sinabi niya.

"Huh?" unti-unti nang nagiging seryoso ang mukha niya.

Tila hinawi ng hangin ang namumuong pagkaseryoso sa mukha ng lalaking kaharap ko, muli niya akong nginitian saka nagwikang, "Are you interrogating me? I am here to ask your condition not for you to ask if who I am, come on Wynt." ano raw? Kinukutuban na talaga ako rito eh.

Mabilis ko siyang iniwan saka dali-daling bumaba sa first floor ng bahay namin.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

I didn't thought that we'll be having some guest tonight. Nakita kong pababa si Lola ng hagdan kaya agad ko siyang nilapitan at sinabayan sa pagbaba sa hagdan, nakakapit din ako sa mga braso niya. Hindi ko pa naman kailangang alalayan si Lola pababa dahil malakas pa naman siya.

"Sino po ang mga bisita Lola?" pabulong na tanong ko kay Lola.

"I thought you've already know hija, I saw Nynzo at the terrace with you." nabigla ako sa sinabi ng Lola ko, s-so 'yon na pala ang Nynzo na sinasabi nila?

Dali-dali akong bumalik sa terrace, "La, mauna na ho kayong bumaba. Nakalimutan ko po pala 'yong phone ko sa room." 'di ko na hinintay pang sumagot si Lola at mabilis na umakyat pabalik sa hagdan.

I need to know something!

'Pag dating ko sa terrace ay medyo madilim na, I couldn't see Nynzo.

"Are you serious earlier? Or you're just messing up with me?" napalingon ako sa kaliwa ko nang marinig ko ang boses niya, nakasandal pa rin ang kaniyang likod sa hawakan ng terrace, but this time both of his hands we're at his pants' pocket. Lumapit ako sa kaniya at humarap dito.

"Ikaw raw ang huli kong kasama kagabi. We're friends? We both know each other, right? Yes. I assure you, I'm serious with what I said earlier. I remember Mom, Dad, my siblings, cousins, friends, but you? Hindi ko alam kung anong nangyari at sinasabi nilang kilala kita p-pero hindi ko matandaan!" hindi ko alam pero parang gustong sumabog ng puso ko, nasasaktan ako sa hindi ko malamang dahilan!

It's like, I wanted to cry but my tears didn't fell.

"Even if I have to remember what happened, still! I didn't remember... I'm sorry." dahan-dahan siyang lumapit saakin, sa pagkakataong ito ay diretso lang ang tingin ko sa kaniya. I didn't know that my tears are falling, hindi siya nagdalawang isip na pahirin ito ng kaniyang mga palad.

He gently hug me, I don't remember if who's him but I felt relieved with his comfort.

"It's okay, I know you're suffering from something. Please, even just now, don't cry in front of me." he uttered as he slowly tap my back.

0000000 akong nadadala ng sitwasyong 'to, ang weird weird namang pamilya lang nila ang nawala sa memory ko, like what kind of memory gap is this?

I should start remembering whatever had happened, but this time, magsisimula ako sa umpisa ng hindi nagpapahalata, hindi nagpapahalatang wala akong nalalaman, for short hindi ko sila naaalala. I suddenly remember my conversation with Ali earlier.

..*☐☐☐☐☐☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐ ☐☐ ☐☐ ☐☐☐☐☐☐☐ ¿☐☐☐☐☐☐☐☐☐ 000 0000 0000 0.0000.. 00000 00 0000 0☐☐☐☐☐☐☐☐☐ ☐☐ ☐☐☐☐☐☐ ☐☐ ☐☐☐ ☐☐☐☐☐☐0.200..

"Are you ready cousin?" natauhan ako ng bumungad sa pinto si Anna, but I feel something fishy, nararamdaman ko talaga na may masamang intesyon 'tong bruhitang 'to T^T, is she here to bother and mess up with me? I think so self. "You're ready to face your clingy boyfriend? Huh? Huh. Ikaw ha, you're not telling me about this!" isang daang porsiyentong tama ang hinala ko, sino namang boyfriend ang sinasabi ng babaeng ito? Gosh!

"Huh? Lutang ka ba Ann? Seriously." imbes na magtaka sa sinabi ko ay mas lalo niya pa yatang pinungayan ang mata niya, kilig kilig kuno samantalang ako wala naman akong nalalaman sa mga pinagsasabi niya. "Sus, nakita ko kayo kanina eh. Sa terrace-" I suddenly cut her off, *palm on my face*

"Seryoso? Kanina? Ha! You're misunderstanding something, try to approach me first and know what happened earlier. Cousin naman, don't overreact like this. Nakakahiya ang mga thoughts mo. Tsk." natigilan siya sa kakapantasya. "So? Anong ganap? Ba't may payakap epek?" umiiral na naman ang pangha-hot seat ng pinsan ko, naku!

"He was just comforting me. The end." tumango-tango siya.

Agad na kong lumabas sa kwarto ko saka pumunta na sa kitchen para tumulong sa paghahanda, naiwan naman si Anna sa room ko.

Pagbaba ko ng hagdan ay bumungad saakin sina Dad, Lolo, at yung Dad siguro ni Nynzo. Nasa salas sila, having a conversation about something.

"Yah, we're going back to States on vacation." narinig kong sabi ng Daddy ni Nynzo, hmm vacation. Vacation pa naman, siguro maaalala ko na rin sila after this Christmas break, hopefully.

Nagpatuloy na ako sa kusina kung saan naroroon sina Mom and Lola, they preparing for noche buena.

"Ate, halika try tayo ng ilang firecrackers." hindi na ako nakatanggi pa nang hawakan ako ni Kenneth sa pulsuhan ko at dalhin sa garden namin sa labas para ipakita ang mga paputok na sisindihan namin mamaya. Kids these days, ang kukulit. Paglabas ng bahay ay masaya akong tumingala sa matingkad na dilim ng gabi, everyone is about to celebrate, mahirap man o mayaman ay lahat masaya sa gabing ito. And all those stars in the sky, they simply put sparks on everyone's darkness.

"We don't need to try it Ken... Sa ganda palang ng mga bituin-"

"Mas gaganda ang mga bituin kapag naalala mo na ang lahat." napalingon ako kung saan nagmumula ang nagsalita, I knew it, it's him.

rieteratura