SWNOVELS Chapter CHAPTER 48
PATRICIA'S POV (Trauma)
Puting kisame at mahinang tunog ng machine ang bumungad sa'kin nang mag mulat ako.
Nasaan ako?
Mabigat ang katawan ko at kahit gusto kong tumayo ay hindi ko kaya. Hirap din ako'ng itaas ang mga kamay ko.
I noticed that I was wearing a patient gown. Ano'ng nangyari sa akin? Nasa ospital ako...
"Patricia? Thank god you're already awake!"
Nagulantang ako sa sigaw na bumalot sa room. Iginala ko ang mata at natagpuan si mommy na palapit, nangingilid ang luha. "Mommy..." namamaos kong sabi.
"Anak, mabuti gising ka na! Ano'ng nararamdaman mo? Itong braso mo kamusta na-"
"Ouch!" I flinched when she touched my left arm.
"Oh, sorry! Siguro sariwa pa ang sugat mo..."
The scaring happening suddenly pop inside my mind as I looked at my hurt arm. The black van, armed guys and those gunshots...
Mabilis nag init ang mata ko at sunod-sunod na dumaloy ang mga luha rito. Nanikip ang dibdib ko habang naalala ang takot ko ng mga sandaling iyon.
"A-Anak? Are you okay?" natataranta na si mommy. "Why are you crying? What's hurt, tell me..."
Hindi parin ako makapagsalita dahil nabalot ang isip ko ng mga nangyari. Pakiramdam ko'y naririnig ko parin hanggang ngayon ang mga putok ng baril at nag simula manginig ang buong katawan ko. "Holy shit, you're trembling! Do you want me to call Callum? Or the doctor maybe? Wait-"
"Mom!" mahigpit ko siya'ng hinawakan sa braso, natatakot na maiwanan ako. "M-Mommy..."
Muling sumabog ang luha ko. "May gustong pumatay sa akin, sa amin, mommy..."
Kita ko ang halong gulat at takot sa mukha niya. Hinaplos niya ang mukha ko at sinubukan ako'ng pakalmahin.
"N-No, hindi na sila makakalapit sayo, anak..."
"Sino sila, mommy? Ano'ng nangyari? Kay Nanay Nelia? Sa driver? Nasaan na sila?" medyo tumaas na ang boses ko. "Nasaan na sila? Are they okay?" Gusto ko ng kasagutan pero nabigo ako at mas lalong nanghina ng unti-unti umiling si mommy. "They didn't survive. Mas malala ang natamo nila-" "No!" I shouted. "It's not true! Where are they?" I was already gasping and sniffing some air.
Hindi maaaring mapahamak sila. Naguguluhan parin ako. Sino ang mga taong 'yon? Wala ako'ng kagalit kaya imposible na ako ang pakay nila.
"Calm down, Patricia..." mahinang usal ni mommy. "Baka sumakit pa ang sugat mo. Just don't move-"
"How can I calm down? Muntik na ako mamatay!" malakas na sigaw ko at hindi ininda ang mga luha.
"Who brought me here? Who saved me-"
"It's your husband's men who brought you here. They already investigating about this accident. Your husband was so devastated about you" I could hear sadness in her voice. "He was so worried about you especially knowing that you're... pregnant. Bakit hindi mo sinabi sa akin..."
Unti-unting nanlaki ang mata ko kasabay ng pag tingin sa aking tiyan.
"I'm pregnant...how's my b-baby?" my voice broke again. I almost forgot about it. "Mommy? Kamusta ang baby ko?!"
"Hush, stop crying," she gave me a smile. "You were both safe and-"
"Patricia?"
Bumukas ang pinto at iniluwa si Callum na bakas ang pagod sa mukha. Nagulat siya ng makitang gising na ako.
"Oh, your husband is here" ani mommy. "I'll just talk with your doctor. I'll be back"
Hindi agad ako nakapagsalita ng makalabas si mommy. Naiwan ako'ng nakatitig kay Callum at ganoon din siya sa akin.
He then came closer and seated beside me. "Hey, how are you? How are you feeling?"
Napaigtad ako ng hawakan niya ang balikat ko pataas sa aking mukha.
Hindi ko mahanap ang boses ko dahil nakamaang lang ako sa mata niya na puno ng lungkot, pagod at pagsisisi.
"May masakit ba sayo? Tell me..." tila nangungulila ang boses niya. "I was so worried and I'm sorry because you need to experience this. I'm sorry."
Bumagsak ang balikat niya na tila nagsisisi.
I swallowed hard before trying to utter a word. "You are their target didn't you? Who are they? Business rivals-"
"I'm so sorry...sorry. I deserve your anger and hatred, punch me! Curse me if you want," biglang usal niya bago ko naramdaman ang pagkabasa ng braso ko.
I looked down and saw that there's tears falling there from his face. Hindi ko mapigilang hindi makaramdam ng awa sa kanya.
Kahit nahihirapan ako'ng gumalaw ay pinilit kong itaas ang braso ko at abutin ang mukha niya.
"I-I'm fine...our baby is fine"
Ngumiti ako ng mag angat siya ng tingin. Our eyes met and I just want to hug him seeing his eyes welling with tears. This is my first time seeing him so heart broken. "It's not your fault. No need to apologize, we're fine-"
"But I let you left the house without knowing that there's danger around," usal niya. "I became too relaxed without thinking about your safety"
Bumilis ang kabog ng dibdib ko ng makita ang panibagong luha na namumuo sa mata niya. I don't know what to say. I find this time a conplicated, awkward and a very hard moment. "I still can't process in my mind about you being pregnant then this happen,"
Nanlaki ang mata ko ng titigan niya ako ng diretso. Bakit ko nga pala nakalimutan na may problema pa pala kami tungkol sa pagtatago ko ng pagbubuntis ko.
If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!
"Don't tell me, he will confront me in my situation right now?
"I just want to know why you hide it from me?" namamaos niya'ng tanong. "Why, Patricia? You think I'm irresponsible-"
"Of course not," agap ko.
Huminga ako ng malalim bago muling tumitig sa kanya. He's waiting for my explanation. Ano, sasabihin ko ba talaga sa kanya ang dahilan? Paano kung tama ako? "I'm waiting..."
Dahan-dahan akong umupo sa kama at tumingin sa kanya. "I thought you won't accept it-"
"What? Are you serious? How can you conclude that I would not accept your pregnancy?!"
Tila nasaktan siya sa sinabi ko kaya lumihis ako ng tingin. Ipinagdaop ko ang pareho kong kamay dahil sa kaba.
Relax, Patricia. Hindi ito matatapos kung hindi mo sasabihin lahat.
"Because you and Zara are in a relationship" napapikit ako pagkatapos sabihin 'yon. "Obviously. Hindi mo matatnggap na buntis ako dahil masisira kayong dalawa-"
"Jesus..." bulong niya at pinasadahan ng kamay ang buhok. "You really think about that even though we're already married for months now?" hindi makapaniwala niya'ng tanong. "You think I'm a cheater?"
The way he looked at me seems he's pertaining that I'm wrong.
"Of course I would think about that! We had a contract, right? Paano na 'yon?" hindi siya agad nakasgaot. "Pero tingin ko mas maganda nga na itinago ko na lang para kapag umabot ang isang taon, lalayo na ako para walang-" "What the hell are you thinking?"
Akala naman niya ay hindi ko alam na gumagawa parin ng paraan si Zara para malapitan siya. Hanggang ngayon tanda ko parin ang mga interactions nilang dalawa.
"Zara and I are not in a relationship" seryoso at mariin niya'ng sabi. "Naging fiancé ko siya dahil sa pagpupumilit ng magulang niya pero hindi ko 'yon ginusto. Until we found out their evil doings and they're just using us for their name to boost more,"
Natahimik ako. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa mga sinasabi niya.
"She got attached so easily so when we decided to turn down the engagement, she became more desperate. She's trying hard for us to meet again and some of those interactions, alam kong alam mo" Bigla kong naalala ang unang pagkakataon na nakita ko silang magkasama. It was in a coffee shop, next is seeing them kissing in a party and the rest is just so annoying I don't want to remember anymore. "But she repeatedly saying that you love her. Na may relasyon kayo at ako lang ang sagabal roon-"
"That's a lie. She's just making false stories for you to believe! I never love her"
Hearing those words makes my heart ache for Zara. All this time, they're not really in a relationship? That's why I always found Callum irritated and annoyed when she's around? He really doesn't care about care? I get it. Sinasabi niya ang mga kasinungalingan na 'yon sa'kin para hiwalayan ko si Callum.
Pero ano na ang mangyayari ngayon? Callum already told the truth but how about our contract? Hindi naman agad maiibsan ng mga sinabi niya ang mga bagay na bumagabag sa'kin sa nagdaan na buwan. Hindi ko na alam kung ano ang uunahin kong isipin. Sobrang dami.
"Don't think too much. Don't stress yourself. You need more energy,"
I got shocked when he suddenly lean on me and gave me a soft kiss on my forehead.
Para saan 'yon?
Nang makabalik ako sa katinuan ay napansin kong mariin siya'ng nakatingin sa mukha ko. I could see mixed emotions through his eyes. Para bang marami pa siya'ng gusto sabihin.
Natahimik ako kahit gusto ko parin siya tanungin. Mukha rin siya ng pagod siguro dahil sa pag iimbestiga sa nangyari.
Bigla naman dumating si mommy na may kasamang doktor para konsultahin ako kaya muling nag paalam si Callum.
The doctor check me up again and asking what's hurt.
I just want to rest and bring back my energy but mommy beside me is so annoying. She keeps asking about my pregnancy until Jess and Tyrone came, they bought me fruits. "Patricia! Kamusta? I'm so worried about you!" eksahaderang sigaw ni Jess na nag echo sa buong kwarto.
Napapikit ako sa sobrang ingay.
"You're too loud, Jess. Maintain your voice. Baka masipa tayo palabas ng ospital," saway ni Tyrone at bumaling sa'kin. "Ayos ka na ba? Balita ko tinutugis na ang may gumawa niyan sayo," "Trying to be good," usal ko.
Ilang oras din silang tumigil sa kwarto ko at laking gulat ni Tyrone ng sabihin ni Jess ang tungkol sa pagbubuntis ko.
"Wow, you're pregnant? Congrats! I'm soon to be ninong," Tyrone smile playfully.
Nang makaalis sila akala ko ay makakahinga na ako ng maluwag pero hindi.
Laking gulat ko ng makitang sumungaw sa pinto ang parents ni Callum kasama ang dalawang kapatid.
"Mrs. Velasquez," hindi ko alam kung ano'ng bati ang gagawin.
Nakangiti silang lahat ng lumapit. May dala rin silang prutas.
"You still call me that? You can call me mom," she said and stand beside me, caressing my hair.
Hindi ko alam kung ano ang iaakto. Ngayon ko lang ulit sila nakita dahil abala sila sa kanya kanyang trabaho. I'm still shy around them.
"How are you, Patricia?" tanong ni Mr. Velasquez. "I'm so sorry for what happened. We will make sure that they will rot in jail,"
Bakas sa mukha nila ang pag-aalala.
"A-Ayos na po ako. Kailangan ko na lang po mag pahinga sabi ng doktor,"
"But we're still worried. You're our responsibility knowing that you also pregnant makes Callum crazier hearing what happened. Anyway, congrats" Sunod-sunod pa na pag hingi ng sorry ang narinig ko sa kanila.
They also showing mixed emotions just like what I'm feeling.