Ruled by the Blaze (The Unwanted Marriage)

Patricia's POV (Painful)

Hindi ko alam kung gaano ako katagal natulog. Nagising na lang ako'ng mahapdi ang mga mata ko at kumakalam ang sikmura.

Shit! I didn't eat the whole day. My baby is surely hungry.

I caressed my tummy.

"I'm sorry, nadamay ka pa," I whispered.

Napabaling ang mata ko sa side table kung nasaan ang cellphone ko. Binuksan ko ito at nakita ang 96 messages at 54 missed calls galing kay Callum. Hindi ko 'yon binasa.

He doesn't need to explain. It's obvious that his purpose is to fool me! Wala na rin ako'ng ibang maisip na idadahilan niya sa mga larawan nila ni Zara. He's a cheater, that's it!

Bumaba na lang ako para kumain. Naalala kong ilang beses ako'ng pinilit nila mommy at Jordan na kumain kahapon pero tumanggi ako kaya ngayon...hindi lang ako ang nagugutom, pati ang baby ko. "Nasaan po sila mommy?" tanong ko sa maid dahil tahimik sa ibaba.

"Sa room po nila, Mam. Kain na po kayo,"

Tumango ako bago umupo sa lamesa. Lahat na 'yata ng putahe na niluto ngayon ay tinikman ko at hindi ko mabilang kung naka-ilan ako'ng cup ng rice sa sobrang gutom!

Nang matapos ako ay dumiretso ako sa labas ng bahay. Naalala ko ang itsura ni Callum kahapon dito ng makita ko ang gate. Sa tuwing naaalala ko ang mga litrato nila ni Zara, bumabalik ang galit at muhi ko. "Good morning po, Mam" bati ng panibagong maid na nag di-dilig sa bakuran.

Ngumiti ako bago lumapit sa kanya. I suddenly felt a little refreshment here. "Uh...Mam?" tawag ulit niya. "Yung asawa niyo po pala, pumunta ulit dito,"

"Kanina?"

Tumango siya. "Mukhang papasok na po sa trabaho. Tinanong kung gising na raw kayo at gusto kayo kausapin,"

Maingat ang pagsasalita niya at may awa sa mata. He came here again? I already told him to stop.

"Kakaalis niya lang po ba?" hindi ko mapigilang itanong. "K-Kahapon po...ano'ng oras siya umalis?"

"Ah, kahapon ay malalim na rin po ang gabi bago siya umalis,"

Kumunot ang noo ko. Medyo maliwanag pa kahapon no'ng makita ko siya. Kaya nga ako nag text na ayaw ko siya kausapin para umuwi na siya!

"Akala ko nga po sa labas na siya matutulog, e" patuloy niya. "Sinundo lang po siya ng isang lalaki kaya napilitan umuwi,"

Lalaki? It must be Austine or one of his brothers I think.

Sumilip ako sa labas at wala na nga ang bakas ng sasakyan doon ni Callum. Wait, why do I still thinking about him? Wala ako'ng pakialam kung mapagod siya sa kakapunta rito. Saglit ako namalagi sa labas at nag pasya na pumasok na rin.

Nasa hagdan pa lang ay rinig ko na ang ilang sigaw. Akma na ako'ng papasok sa kwarto ng marinig ko ang boses ni mommy, sumisigaw. Nanlaki ang mata ko at agad tumakbo sa kwarto nila. "You haven't explain me everything!" I heard mom shouting with trembling voice. "I know you're lying to me! Someone told me that you've been seen with that man!"

Kumalabog ang puso ko sa narinig. Alam na ba niya ang ginagawa ni daddy? Kaya ba mabilis sila nagkaayos no'ng isang araw ay dahil hindi pa umaamin si daddy?

"I don't know what you're saying!" daddy denied. "Hindi ko gagawin 'yon. Ano pa at hinayaan nating ipakasal si Patricia kay Callum para bumalik sa'tin ang lahat kung babalik lang ako sa dati?'

I clenched my fist. He's such a liar. How can he do this?

"Yon na nga, e!" sigaw ni mommy. "My daughter sacrificed her peace and happiness! Nagpakasal siya kahit hindi pa siya handa at ngayon na niloko at sinaktan siya ng lalaking pinagkatiwalaan natin? She was so broke right now! At ikaw? Nakuha mo pa na bumalik sa dati mong ginagawa?!"

Ramdam ko ang galit ni mommy. Nanginginig ang boses niya. Habang nakikinig sa pinag-uusapan nila, tila bumalik ako sa unang araw na sinabi sa'kin ni mommy na magpapakasal ako.

Parang pinipiga ang puso ko habang binabalikan ang umpisa hanggang ngayon na mas naging komplikado ang sitwasyon ko.

Shit, bakit ba nag sabay pa ang mga problemang ito?

"Sinasabi mo ba na binabalewala ko lang ang ginawa ng anak natin?' usal ni daddy na para bang may hinanakit.

"Oo! Dahil 'yon ang pinapakita mo!"

"That's not true! I always owe her that. Kung ang iniisip mo ay ang perang nawawala...nag i-invest ako,"

Hindi ko na napigilan ang sarili at binuksan ko na ang pinto. I couldn't take his lies anymore.

"Really, dad?" I asked mockingly.

Umawang ang bibig niya ng makita ako. Si mommy naman ay gulat at agad ako'ng nilapitan. "A-Anak, kanina ka pa riyan?" natatakot niya'ng sambit.

Hindi ko siya sinagot at tumingin lang ng diretso kay daddy. I could see horrible fear in his eyes now. "How could you stand lying over and over again?" I spat, shouting. "Why don't you just admit it-" "Patricia...w-what are you talking about?"

I laughed sarcastically. I saw daddy breath in heavily, he looks nervous.

"Patricia..." naguguluhang sambit ni mommy. "Do you know something?"

"It's not just something, mom" I smiled bitterly. "It's the truth,"

Napalunok si daddy at takot na humakbang palapit sa'kin. Mabilis ako'ng umatras at hinawakan si mommy.

"Noong nagkasakit ka, dad. Sobrang natakot ako," sabi ko sa nanginginig na boses. "Kaya pumayag ako'ng ipagkanulo niyo sa mga Velasquez para mabawi natin ang mga perang nagastos niyo sa pagpapagamot at pagsusugal!" Nangilid ang luha ko ng makita ang guilt sa mukha ni daddy. He's fucking guilty like what he should!

"But when I found out that you're seeing with those high profiled gamblers, I asked myself if...you're still my father,"

Tumulo ang luha ko kasabay ng pag laki ng mata niya. Rinig ko naman ang singhap ni mommy kasunod ng pag iyak niya.

"Is that true, Fred?!" sigaw ni mommy at nilapitan siya. "Totoo nga ang mga 'yon? Sinungaling ka!"

Napapikit ako ng marinig ang malakas na sampal sa mukha ni daddy.

Mom was fuming mad right now. Taas baba ang dibdib niya at namumula ang mukha. Hindi ko magawa na maawa kay daddy o kahit nga na tignan siya!

"You broke our trust, dad" I demanded. "Saan naman kaya tayo pupulutin kapag naubos na naman ang pera natin..."

Lumatay ang sakit sa mata ng magulang ko. Pinunasan ko ang luha habang sumasakit ang dibdib sa nakikita ko ngayon.

"Hindi ka na nahiya sa mga Velasquez! Panigurado alam na nila ang ginagawa mo!" iyak ni mommy at pilit sinasampal si daddy. "Paano mo nagawa sa'min 'to!"

Daddy just accept his lies. Hindi na siya nag salita at nagpapadala na lang sa sampal at tulak ni mommy. Umiwas ako ng tingin dahil sa nangingilid na luha niya. Naroon ang pagsisisi at lungkot sa mukha niya.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

Pero hindi 'yon sapat. Paano pala kung hindi ako nakisali ngayon? Mananatili na lang na walang alam si mommy?

"We shouldn't be thinking about them from now on, mom" I spat. "Kung maaari, kausapin niyo sila at pilitin na i-pull out ang mga shares nila sa kompanya," Napatigil silang dalawa at umawang ang bibig.

"P-Patricia? Come again?"

Tinitigan ko si mommy sa mata. "We will no longer depend on them. Look at what their son did to me! Pinapaikot lang nila tayo at pinagmumukhang tanga!" "Patricia, I'm sorry..." humagulhol si daddy. "I know saying that won't bring back what I've caused but...give me another chance, please?"

His voice was pleading but I can't feel any pity for him.

"I don't know what else to tell you, dad" my voice trembled and feels like my throat have been choked. "You just...disgust me,"

I shook my head and cried again. "I never thought that we would end up in this situation. Do I need to hope that you will change?"

I can't handle my disappointment with him anymore.

Tinalikuran ko sila at pumunta sa kwarto ko. Pabalang kong isinara ang pinto at umupo sa kama. Doon ko ibinuhos lahat ng sama ng loob ko. I cried so hard but in silent.

I wanted to scold and confront them more but at some point, I think I wasn't me anymore if I will do that. I grow up so respectful to my parents. Kaya kahit sobra ang galit ko ngayon, pipiliin ko na lang kontrolin ito. Gusto ko man na saktan ang sarili ko at pilitin na tumigil sa pag iyak pero hindi ko kaya. Sobrang sakit. Hindi ko na nga alam kung ano'ng uunahin ko isipin, ang problema ba ng pamilya ko o problema ko kay Callum. "I do really born for this shit," I whispered to myself.

Nag vibrate ang phone ko kaya dinampot ko 'yon. Akala ko ay isang text message na naman galing kay Callum pero hindi.

It was unregistered number and it's not a text message, it's was photos.

Bigla na naman bumilis ang tibok ng puso ko. Ganito rin noong una. I took a deep breath before opening the message.

Another disappointment enveloped my heart when I saw its content. It was three photos. First photo is someone's back but I still recognized him as Callum. I think he is in the mall because he's holding some paper bags. The next photo was him again...with Zara.

That feeling like my chest is being squeezed is back again. Zara looks so happy. Who wouldn't? They're going out while I was waiting for Callum to come home.

Ang huling litrato ay sa parking. Pinagbubuksan ni Callum si Zara ng pinto ng sasakyan niya. It feels like a slap on my face. Ang sasakyan niya...hindi lang pala ako ang naisakay niya roon! Naalala ko ang sinabi sa'kin ni Jordan no'ng pumunta siya sa bahay. He insists that he saw Callum in a mall which I don't believe but seeing these photos, I'm ashamed of my brother now! I should've believe him that time and confront Callum! I trusted him with all my hearts yet he broke it into pieces and I don't know when I will rebuild myself after this. Inihagis ko ang cellphone ko sa sahig dahilan ng pagkasira nito.

I'm also starting to wonder who the hell is sending those photos. Is it Zara? Or maybe someone else that concerned about me and revealed their relationship? Well, kung sino man 'yon...hindi ko alam kung dapat ba ako'ng mag pasalamat o magalit sa kanya.

Ikinubli ko ang mukha ko sa unan at doon umiyak. How I wish that everything is just a dream. I can't take all the pain anymore. I already considered myself as failure because of this. Pinagkatiwala ko sa kanya ang buhay ko. Matitigil ako sa pag-aaral sa med school kahit pangarap ko yun dahil nabuntis ako! It is somehow my fault I guess. Naniwala ako sa kanya! "Patricia?" narinig ko ang boses ni daddy sa labas. "Anak, mag usap tayo-"

"No!" I shouted. "Leave me alone, please!"

Ikinalat ko lahat ng gamit ko sa kwarto. Ginulo ko ang kama at inihagis ang mga unan habang umiiyak. Ang ilan kong trophies, inihagis ko sa pader kahit ang mga picture frames. I'm so devastated! Ano, meron pa ba ako'ng dapat hintayin na mga litarato? What's next? Their pictures while making sex, like that?!

Damn them!

-

Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko ng marinig ang malalakas na katok sa labas. Nakatulog na pala ako na nakaupo sa sahig habang ang ulo ay namamahinga sa kama. Ngayon ko lang napagtanto ang ginawa kanina. Sobrang kalat ng kwartoko.

"P-Patricia? Answer me, please! I'm so worried!"

Rinig kong natataranta ang boses ni mommy. Akma ako'ng tatayo pero bigla ako'ng nakaramdam ng pananakit sa tiyan.

"Ouch!" I held my tummy and sat on the bed. I caressed it as the pain slowly disappeared.

"What was that?" I whispered worriedly.

Hinaplos ko muli ang tiyan bago lumapit sa pinto. Nakakarindi ang boses ni mommy.

"What is it?"

"Hey, why you take so long?" mom hugged me.

Parehong nag-aalala ang mukha nila ni Jordan.

"I fell asleep,"

Pumasok sila sa kwarto ko at nanlaki ang mata nila ng makita ang mga kalat.

"What happened here?" ani Jordan at pinulot ang mga unan.

They looked at me confused.

"Anak, ayos ka lang ba?" hinawakan ni mommy ang braso ko. "I'm worried because your pregnancy might be affected,"

Naalala ko ang pag sakit ng tiyan ko. Medyo kinabahan ako pero hindi ko 'yon sinabi sa kanila.

Hindi ko sila sinagot. Rinig ko ang buntong hininga ni mommy bago ako dumiretso sa banyo.

"Patricia, you must be hungry. Bumaba ka na pagkatapos mo riyan dahil nagpaluto ako," sabi niya. "Ipapalinis ko na rin ang kwarto mo,"

Gutom na nga ako kaya lumabas agad ako ng kwarto, Pumasok naman ang isang maid para linisin 'yon.

Wala ako'ng gana kumain ngayon kaya kaunti lang ang kinain ko. Hindi ko gusto ang mga niluto nila o baka nasanay lang ako sa luto ni... Callum? Napairap ako sa naisip at dumiretso na ulit sa kwarto.

Wala na ang kalat dito. Nakita ko si mommy na nakaupo sa kama. She looks bothered.

"I have something to tell you," she uttered that made me stop. "I can't face them with your situation right now and I don't think I can grand their request..."

I frowned in confusion. "Come again, mom? What do you mean?"

She let out a sighed and stood up.

"Mrs. Velasquez called, she wants to talk to you,"