Respectfully Yours

Anikka

Finally I was able to reach to hospital safely. I was a bit nervous dahil baka habulin ako ng lalaki na iyon. After what I did, it is a big deal to them, it is a car! Boys love their car over women. It is like their precious possession, lalo at sportscar pa ito! I don't even know kung saan ako nakakuha ng lakas ng loob para magawa iyong kanina.

He's a fucking pervert. He deserves that!

Nairita ako nang may nakita rin kaunting gasgas sa sasakyan ko. Ipapaayos ko na lang ito bukas and ask Mang Lando to drive with to school.

I rushed inside to see Lolo. I still silenly praying for him. Bwisit na lalaki na yun kanina, muntik ko nang malimutan na may Lolo akong dapat puntahan.

"He's been diagnosed with Prostate cancer, stage 4."

Lumong-lumo ako sa narinig at lumapit kila Mama. How can this will happen. Malakas pa si Lolo sa kalabaw! Mas active pa sa akin, and this happens. I hope this nightmare will end and tomorrow, will be back to normal. My Lolo will save me from my arguments with Mama. Hindi na ako makapagsalita at agad ko na lang niyakap si Mama at humarap sa doktor.

"How come this happens doc! My father has his regular check ups, bakit ngayon niyo lang nakita!"

I started realizing everything when I saw Lolo Juan laying in a hospital bed, and some tubes are already connected to his body. Napakasakit ito para sa akin, seeing Lolo in pain. Hindi ko talaga matanggap na ganito. Hindi ko kaya.

"How it will go Doc, will Papa get better?" Napailing lang ang doctor.

"It si too late Mr. Aragon. It is already in stage 4. I already warned him about this, and diagnosed him early."

He didn't tell anything na may iniinda siya. Wala man lang siyang sinasabi sa amin. Does he kept it to keep is away from worrying? Why doing such things. What are families for. "This is not curable anymore. He has 6 months to live, if we are lucky he will reach a year.

Napahagulgol na lang si mama niyakap naman siya ni Papa. Hindi ko na rin mapigilan ang mga luha ko.I almost have a perfct life with them. Tapos ganito bigla na lang mawawala ang si Lolo Juan. Hindi ko yata kakayanin kapag nawala si Lolo sa amin. Mahal na mahal ko si Lolo dahil siya ang katuwang nila sa pag-aalaga sa akin. Siya lagi ang nagtatanggol sa akin kay Mama, kapag pinipilit niya ako pasuotin ng mga damit na ayaw ko. Siya rin ang tumutulong sa akin kapag nahihirapan ako sa Law school.

Maya maya ay pinayagan na rin kami ng doktor na pumasok sa kwarto niya. Dahan-dahan akong pumasok. Parang hindi ko kayang tignan si Lolo na nakahiga habang may suwero sa kanan niyang kamay. Sobra sobra akong nakakaramdam ng awa.

This is not happening to him.

"May taning na pala ang buhay ko." Lolo Juan chuckled.

"Pa, nagagawa niyo pa po tumawa niyan?" Natutuwa rin ako kay Lolo kahit ganoon na ang sitwasyon he till being positive and strong despite of the situation. It is very hard for us, pero tila ang dali na lang sa kanya. I know he lived enough to this world, but I can't bear losing him thos time.

Umupo na lang ako sa tabi ni Lolo Juan at hinawakan ko yung kamay niya. Gusto ko lagi na ako sa tabi niya, ayokong umalis doon, Gusto ko kasama niya ako habang nilalaban ang sakit na ito, though kahit sabi ng doktor ay wala itong lunas pero alam kong lalaban ang lolo ko. Maybe I should starts believing in miracles.

"Anikka, labas ka muna may pag-uusapan kami ng Papa mo." Napatingin ako kay mama.

"Hindi po ba pwede na nandito ako?" Mahina kong sabi. I almost lacked of sleep. I never leave lolo since last night. Hindi muna ako pumasok ng law school, I'll just settle everything that I will miss to my professors. Besides kahit naman din pumasok ako, wala ang diwa ko sa kung ano man ang gagawin naming. I can't concentrate for it.

"No, sige na anak, labas ka muna. Also, you should take a rest, kami na bahala ng papa mo." Tapos sinamahan ako ni mama.Kahit labag sa kalooban ko ay sinunod ko na lang siya. Ayoko talaga umalis sa tabi niya, paano kapag may nangyari sa kanya? Tapos wala man lang ako sa tabi niya para patatagin ang loob niya.

Anikka, don't be a paranoid, malakas ang lolo mo.

Lukas

I am still pissed of to that woman. Talagang binagga pa ako! May araw din sa akin ang babae na iyon. Once we meet again, he'll going to regret what she did to my car. I suddenly remember her, she's has that nice body on her slender legs. But what I hate is her thick glasses. Ayos na sana kanina, panira ang salamin niya. Sa tingin ko hindi siya sanay sa damit niya. It does not match.

"I've been waiting for you so long, Akala ko di ka na darating" Nakangiting bungad ni Lolo sa pintuan.

"Traffic Lolo." I said coldly, alam ko ang ngiti na iyon. I know he has a favour for me to do. Anyways I have no choice but to comply it. Mga simple projects and some deals lang naman.

"By the way, Happy birthday my apo." Agad akong niyakap ni Lolo.

"Is that all Lolo?" I groaned. Direkta kong sinabi sa kanya, kung yan lang ang sasabihin niya sa akin aalis na lang ako, at dahil diyan naistorbo pa ako, na binangga pa ang sasakyan ko ng isang babaeng may makapal na salamin.

"Of course not apo." Binatawan niya ako." Since ayaw mo din naman ako magpaligoy-ligoy I just want to tell you that I've arranged marriage for you."

"You must be joking lolo." I chuckled. I know he's just saying it to stop me from being a playboy and start to become stable.

"I am serious apo."

Me getting Married? Of course not! Bakit wala man lang akong alam sa balak niya. He did not even ask me for this. I don't know whose that woman and I have no plans to stick to one lady. I am enjoying this life and settling for one isn't me.

"I am not marrying anyone Lola.

"If you won't agree wala kang mamanahin sa akin kahit isang kusing at ako mismo ang magbabagsak sayo.!" What the?? Is he threatening me?! Edi tanggalan niya! Kaya kong mabuhay kahit wala ako sa kumpanya I can still live and earn by myself. I handle some projects outside the company.

"Opo think of it, hindi lang iyon ang kaya kong gawin. You know how powerful I am. I can make you blacklisted if you want."

"I won't agree on that! Hindi mo kayang gawing miserable ang buhay ko? Apo mo ko."

"I will apo, I will." He firmly. Seryoso na ang mukha ni Lolo galit na galit ito. Mukha ngang seryoso siya sa sinasabi niya.

Kahit mas matanda siya sa akin, mas makapangyarihan pa rin siya sa akin. He is the Legendary Hernan Aragon. Alam ko kapag seryoso siya at galit, gagawin at gagawin niya ang mga sinasabi niya. Kapag may sinabi siya, walang makakapagpabago ng isip niya.

But this is unexpected. Why is he doing such thing? Nalulugi na ba kami? Do we need more Alliance?

"Ok fine Lolo. I agree." Napapipilitan kong sabi. Lolo smiled with satisfaction.

"You did a great decision Lukas."

This time, I will not keep my word. I will rid of this. I am not getting married to someone. Never.

"Here apo." Tapos may inabot siyang contract. Ayos ito a! May pa-contract contract pang nalalaman! I almost wanted to tear that contract when I read it. Juan Fuented is familiar with me, he is Lolo's best friend. I just can't believe how pathetic it is. Pinagkasundo nila kami on the day when we're born. Lolo is really crazy on this.

We Hernan Aragon and Juan Fuentes agreed that our grandaugther and grandson should marry when they reach the age of 25

This marriage will officially merge the Aragon group of companies and Fuentes group of the companies which is own by both family.

They should have a child with or with in 15 months after their marriage

If they both disagree on this agreement, their inheritance will not be given and the properties that they going to inherit will be donated to the goverment.

Signed by:

Juan Fuentes Hernan Aragon

And to that Anikka Celyne Fuentes, my wife to be. How lucky she is because she's having a handsome and hot man like me.

Well I can't promise to stick with her, maybe I can deal with her.

Anikka

Mahimbing na natutulog si Lolo ngayon. Ako ang nagbabantay sa kanya ngayon, wala naman si Papa busy sa company pati na rin si Mama. Tutal wala naman akong masyadong ginagawa sa Law school kaya naispan ko siyang bantayan saka gusto ko rin siyang maalagaan. Hangga't maari ay ayoko siyang iwan.

"Anak you should go to your dad's private office may sasabihin siya sayo."

"Ma-" hindi na ao makapagsalita dahil sumingit kaagad si mama.

"Sige na anak, you should go there. Importante ang sasabihin niya sayo. Ako na ang bahala sa lolo mo." Umalis na lang ako, tutal pinapalis naman niya ako at pumunta sa private office ni Papa

Habang papalapit ako ay kumakabog ang puso ko. Kinakabahan ako. Alam ko naman walang dahilan para kabahan aside kay lolo, pero pakiramdam ko ay may mangyayaring hindi maganda kapag pumasok ako sa loob ng office ni papa

Katapat ko na ang pintuan at pipihitin na ang doorknob, hindi ko alam sa sarili ko kung dapat ba akong tumuloy. Nag-aalangan ako, parang ayoko talaga. Nakukutuban ko talaga na may mangyayari sa akin na hindi ko gusto.

"May tao ba" Natigilan ako nang marinig ko ang boses ni Papa. Tutuloy ba ako?

Tss.. I must pinapatawag ka nga diba? Kaysa naman makatanggap ka ng sermon sa mama mo.

Huminga ako ng malalim para tuluyan na pumasok sa loob. Agad ko rin naman na nakuha yung atensyon ni Papa kaya dali dali akong nagtungo sa kanya.

"Sit down dear." Umupo ako dun sa harap ni Papa. Hindi muna ako kinibo ni Papa at tumingin sa isang papel. Napakatahimik namin, tanging pintig lang ng puso ko ang aking naririnig. Mas kinakabahan tuloy ako sa nakakabinging katahimikan na iyon. Parang may hindi mangyayari na maganda.

"A-ano po ba yung sasabihin mo Papa?"Naglakas loob akong basagin ang katahimikan. Mas magandang alamin ko na ang sasabihin niya para kumalma na ako. Tumingin siya sa akin, kita dito ang malungkot niyang mga mata. Imbis na makaramdam ako na awa ay mas lalo akong nanginginig, ewan ko ba kung bakit mas lalo akong kinakabahan ngayon. Mas mabuting hindi ko muna ipahalata kay Papa dahil magaalala siya.

"Gusto ng Lolo mo na magkaapo." Mabilis niyang sabi. Paano pa siya magkaka-apo, hindi na pupwedeng magkaroon ng anak si Mama.

Bigla ko na lang narealize na baka ako yung tinutukoy na magbibigay ng apo. Nakaramdam ako ng inis. Hindi pa ba ako enough as apo niya. Anikka huwag kang mainis malay mo hindi ikaw iyan. Marami ka naman mga pinsan diyan

"At ikaw ang magbibigay sa kanya ng apo niya sa tuhod." What the? Hindi pupwede ito, I'm not reasy for this ayoko pa. Imagine myself na nakikipag ano hindi ko kakakayanin.

"I can't papa." Nangingilid ang luha ko, hindi ko talaga kaya.

"You should anak, for Lolo." Bakit ganito? Ang dami dami niyang pwedeng ihiling, pagbibigyan ko naman siya, pero yun? Hindi ko kaya. I still have school and having a husband? No way!

"You should read this for you to understand." Naglabas si Papa ng isang papel. Actually a contract

We Hernan Aragon and Juan Fuentes agreed that our grandaugther and grandson should marry when they reach the age of 25

This marriage will officially merge the Aragon group of companies and Fuentes group of the companies which is own by both family.

They should have a child with or with in 15 months after their marriage

If they both disagree on this agreement, their inheritance will not be given and the properties that they going to inherit will be donated to the goverment.

Signed by:

Juan Fuentes Hernan Aragon

I remember when I heard Mama and Lolo talking about my fiancé, ito ba yun?

"Congrats anak! You will be getting married" No, this can't be happen. Nananaginip lang ako. Sinampal sampal ko pa yung sarili ko. I'm not dreaming totoo ito. I don't really want this. Hindi ako makapaniwala na ipinagkasundo ako ng sarili kong lolo simula bata ako? So tama talaga ang narinig ko, na may fiancé talaga ako.

I really hate him for that... all of them. Pakiramdam ko nilaglag nila ako sa ere, basta nila ako pinagkalulong sa kung kanino na parang basta basta lang ang marriage sa kanila. Siguro naman alam nila na ang kasal ay para sa dalawang taong nagmamahalan at hindi rin ito sapilitan, dahil pareho nila naranasan iyon, na maikasal sa taong mahal nila.

Tapos gagawin nila ito sa akin, ikakasal sa hindi ko mahal, at hindi ko pa kilala.

Higit sa lahat wala pa sa isipan ko iyan, marami pa akong mga gustong gawin sa buhay, gusto ko pang tapusin yung law. Tapos kailangan magkaanak kami, hindi ko pa nakikita ang sarili ko na nanganganak. I'm not ready for all of these.

Pwede magmura? Putangina talaga! It's a hell no!

"I don't"

"Mawawalan ka ng mamanhin." Banta ni Papa

"I don't care to that fucking inheritance! Mabubuhay ako kahit wala yan!" Nagulat si Papa, first time ko kasi siya napagtaaasan ng boses. Naiinis ako sa kanila, bakit nla ginawa sa akin ito? Pasensya kung nabastos ko man sila. Siguro may karapatan naman ako magalit kahit sino naman magagalit o maasar kung nasa ganitong sitwasyon tapos yung lalaking pakakasalan mo ay isang napakbabaerong tao. Importanly, aalisan nila ako ng kalayaan.

Everything is perfect and this happens, they plans like this. I don't know anymore,

"Please do it, for your Lolo Juan mo. That is his only wish bago pa siya kunin sa atin." Lumambot yung puso ko ng marinig ko ang pangalan ni Lolo Juan, naalala ko tuloy yung itsura niya kanina. Kung paano niya ako ipagtanggol kay Mama, yung pagbibigay niya sa lahat ng luho ko. Nawala ang galit ko doon.

Lolo is very very unconditional, wala siyang hinihinging kapalit, kahit magkasala man ako sa kanya ay agad niya akong napapatawad.

Tuloy naisipan ko na pagbigyan siya, ngayon lang siya humiling sa akin at kada hiling ko sa kanya ay pinagbibigyan niya. Siguro oras na rin para pagbigyan siya, para mapasaya siya. Tutal malapit na rin naman siyang kunin sa amin, dapat na siguro siyang pagbigyan. Kahit kapalit pa nun ay ang kaligayahan ko.

"I agree" Wala sa loob kong sabi. Alam ko sa dalawang salitang iyan ay magbabago ang lahat sa akin.

"Good desiscion anak."

I will do this for Lolo.