ONE WONDERFUL NIGHT

"Saan ba tayo pupunta, Flynn?" Tanong ko sa kanya habang iginigiya niya ako papasok sa mamahalin niyang sasakyan.

"Of course, that would be a secret as of now, baby." Sagot niya naman sabay hawak sa tuktok ng ulo ko at pinaupo na ako sa shotgun seat.

"Bakit naman may pa secret-secret ka pang nalalaman diyan?" Nakangiwing tanong ko naman sa kanya.

Akala ko aalis na siya nang naupo na ako, pero nagkamali ako dahil hindi pa pala. Napanguso nalang ako nang inabot niya ang seatbelt na nasa gilid ko at isinuot iyon sa akin.

And because of his sudden approach, our faces are only a few centimeters away. I am just staring at him as he seriously did that. But, my breath hitched in my throat when he suddenly turn his gaze at me. "Hmmm... Maybe because I want to surprise you?" namamangha'ng sagot niya sa'kin.

Gusto kong palakpakan ang sarili ko nang hindi ako mapapikit nong maramdaman ko ang hininga niya. Kabaliktaran kasi no'n ang epekto niya sa'kin eh. Ngunit ang hindi ko pa rin napigilan ay ang mapalunok. Lalo na nang maamoy ko ang kanyang mabangong hininga.

Shocks, grabi naman ng lalaking 'to! Hindi na nga ito nakapag-toothbrush ulit kanina nang matapos kaming kumain, pero parang natural na nga ata ang bango ng kanyang hininga. Siyempre, wala naman siyang toothbrush sa bahay namin kaya gano'n.

Hindi ko naman mapigilan ang ma concious dahil do'n. Nakapag-toothbrush naman ako kanina, hindi katulad niya, pero parang nakakahiya pa rin kapag siya ang kaharap ko. Idagdag mo pa ang lapit ng aming mga mukha kaya paniguradong maamoy niya din 'yong hininga ko!

Tumikhim muna ako bago aligagang tumango bilang sagot sa kanya. Akala ko ay aalis na siya sa pagkakataong to, pero nagkamali na naman ako. Inilayo ko nang kaunti ang aking mukha at sinubukang magsalita, "A-ahm... O-okay, Flynn..." Nauutal kong sabi sa kanya.

Nakagat ko ang aking ibabang labi. Shet, nakakahiya ka, Farrah Nicolah! Pinapahalata mo naman masyado kay Flynn ang epekto niya sayo ha! Huhuhu pfft.

Habang kinakastigo ko pa ang aking sarili dahil sa katangahan ko, ay bigla namang sumeryoso ang mukha ng lalaking kaharap ko. Naabutan ko siyang mariing nakatitig sa aking labi. Ngunit nang ma-realize ko kung bakit, ay agaran kong tinanggal ang pagkaka-kagat ko doon.

"A-ahm Flynn, p-pwede bang umalis na t-tayo?" Nauutal na naman ako habang tinatanong siya. And to be honest, I also purposely said that para umalis na siya sa harapan ko.

Hindi ko alam kong hindi niya ba ako naintindihan o sadyang matigas lang talaga ang ulo niya.

"Later, baby. After this..."

Naguguluhan ako sa sinabi niya, "Huh? Anong after this, Flynn?"

"You know what Farrah? You are such a temptation I can certainly not resist." Ngayon ay mapupungay na ang kanyang mga mata habang nakatitig sakin.

Parang hindi na digest ng utak ko ang sinabi niya dahil nadistract ako nang binasa niya ang ibabang labi niya gamit ang kaniyang dila.

"Huh? A-ano 'yon, Fl-uhmm.."

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang siniil niya ako ng halik. Nanlaki ang mga mata ko at hindi ako nakagalaw nang dahil sa pagkabigla.

Nanunukso ang halik niya, nang-uudyok ang labi niya kaya hindi ko na rin napigilan ang aking sarili na tugunan siya. Naipikit ko ang aking mga mata, dinadama ang sarap na dulot ng halikan naming dalawa. At nang lumalim na ang halikan nami ay naikapit ko ang mga kamay ko sa laylayan ng damit niya.

He tilted his head and kissed me passionately. Our noses are touching as our lips are sucking and nipping. He roams himself inside and nibbles my tounge.

Nang maghiwalay ang aming mga labi ay pareho kaming naghahabol sa aming mga hininga. Magkadikit ang aming mga noo nang may sumilay na ngiti sa labi ni Flynn.

I heaved a sigh, walang boses akong nagpapasalamat nang lumayo na siya sa'kin.

"Anyway, I really hope that you will be enjoying yourself later, baby." He said optimistically. And then, he leaned again and kissed me. This time, it's just a peck on my lips.

Napakurap-kurap lang ako. Parang nagkabuhol-buhol ang sistema ko kaya hindi ako makapag-react.

Pagkatapos niya lang naman akong baliwin sa halik niya, ay pangiti-ngiti lang naman siya. Habang ako dito ay naghuhurumintado na naman ang puso dahil sa nararamdaman.

Tuluyan na siyang lumabas ng sasakyan. Inayos niya ang nagusot niyang damit at isinirado na ang pintuan sa aking gilid. Kinakalma ko ang aking sarili dito sa loob habang tinatamaw siyang umikot papunta sa driver's seat.

"By the way, is your mom still at work?" Flynn asked me the moment he came inside the car. He puts himself to sit and reaches for his seatbelt. Isinuot niya iyon sa sarili niya at pagkatapos ay tinignan niya ako.

"Ahm, Wala. Hindi naman siya pumasok sa trabaho kagabi eh. Umabsent siya." Simpleng sagot ko sa kanya.

"Oh! Really?" He asked and then turning on the car's engine. "Pero, bakit hindi ko siya nakita kanina do'n sa inyo? Is she still asleep?"

Napabuntong-hininga ako nang maalala ang sitwasyon ni Mama. Nakakabahala din iyong pasakit-sakit ng ulo niya eh. Kapag talaga sumakit ulit 'yon, ako na talaga mismo ang magdadala sa kanya sa doctor para epa check-up siya. "Nope. Pumunta kasi siya sa kanilang opisina kaya wala na siya sa bahay. Kailangan niya daw kasing magreport kung bakit siya umabsent eh."

"Ah, okay..." Tumatango'ng sagot naman ni Flynn. "Sayang naman at hindi ko pa talaga siya naabutan."

Nang marinig ang sinabi niya ay mabilis akong napabaling sa kanya at kumunot ang aking noo.

"Bakit mo naman siya gustong maabutan?" Curious kong tanong sa kanya.

Nakita kong ngumuso si Flynn na para bang nagpipigil siya ng ngiti.

"I just want to at least meet and greet my future mother-in-law." He said and shrugged his shoulders.

Napatanga ako sa sinabi niya.

"Joke! Hehehe..." Bawi niyang sabi habang ang mga mata ay nasa kalsada na. "But, I truly want to see and get to know her, though. Sa daming beses na kasi kitang nahatid pauwi sa inyo ay hindi ko pa rin siya nakita man lang kahit minsan." Guato ko sanang sabihin na pareho pala silang gustong makita at makilala ang isa't-isa. Pero siyempre hindi ko 'yon ginawa.

"Ahmm... Maybe, soon..." Sabi ko nalang sa kanya. "Kapag may pagkakataon na siguro." At kapag sigurado na ako na handa na kitang ipakilala sa kanya.

Pagkatapos nang pag-uusap naming 'yon ay tahimik na kami habang nasa byahe. Hindi ko alam kung saan kami patungo. Basta, ang sinabi niya lang sa akin ay secret na lang daw muna 'yon.

Nakasandal lamang ang ulo ko sa bintana habang nakatanaw ako sa labas. Huminto ang sasakyan namin kaya napatingin ako sa harapan. Nakita kong red light ang nasa stoplight kaya kami huminto.

Lumingon ako sa kanya dahil hindi ko mapigilang mapatanong, hindi naman iyon tungkol sa kung saan kami pupunta kaya okay lang siguro 'yon.

"Ahm, Flynn? How many minutes or hours does it take for us to arrive there?" Kaswal na tanong ko sa kanya.

Lumingon siya sa akin at kinuha ang kaliwang kamay ko na nakapatong sa aking hita.

"Why? Are you bored already?" Nahihimigan ko ang pagkabahala sa kanyang boses. "Or are you tired, perhaps?"

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience-all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

Linalaro niya ang kamay ko kaya nadidistract na naman ako.

"Ah, hindi naman..." masyado lang kasi akong excited kaya gusto kong malaman. "Nagtatanong lang." Agap kong sabi sa kanya at nginitian siya.

Tumango siya at nginitian ako pabalik, "Okay. Maybe you want to rest first? I will just wake you up if ando'n na tayo."

Mabilis akong umiling, "No, ayoko. Hindi naman ako pagod eh." Paninigurado kong sabi sa kanya. Gusto ko lang talaga malaman kong matagal pa ba bago kami makarating don sa pupuntahan namin. "Pero... Pwede ba tayong magpa-music?" Tanong ko sa kanya. Nakakabingi kasi ang katahimikan naming dalawa. At para na rin hindi ako mabagot sa byahe.

"Yes, of course!" Mabilis niyang sagot at kinuha ang cellphone niya na nasa dashboard ng sasakyan. Pagkatapos ay inabot niya sa akin ang mamahalin niyang cellphone. "Here. It's already connected to my car's speaker. You may go directly to Spotify and choose a music that you want."

"Okay, thank you, Flynn." I thanked him and get his phone using my other hand.

"You're welcome, baby." Sabi niya at hinalikan ang kamay kong hinahawakan niya.

Pagkatapos ay maingat niya iyong binitawan dahil nag green light na ang traffic light. Pinausad niya na agad ang kotse habang ako naman ay pumipili na ng kanta.

Pinindot ko ang search icon at nag type ng Jason Mraz. Then, I clicked and opened his album that is titled, 'Love Is A Four Letter Word'. Nag scroll ako, hanggang sa makita ko 'yong kanta na gusto kong pakinggan.

Now Playing: Living in the Moment

Napapasunod ang ulo ko sa kanta nang pumuno iyon sa buong kotse. Favorite ko talaga ang kantang 'to. Maganda ang boses ni Jason, pwro mas gusto ko ang mga kanta niya dahil sa mga lyrics nito.

"You like him?" My attention was diverted to Flynn when he suddenly asked that. Nakita ko siya, seryosong nakatuon ang mga mata sa daan.

Kahit nakatagilid siya ay hindi mo talaga maipagkakaila ang gwapo nitong mukha. Napanguso ako at marahang bumuntong-hininga. Ayan ka na naman Farrah Nicolah!

"Ahm... Do you mean Jason Mraz?"

"Hmmm. Yeah?" He nod in response.

"Ahh, oo. Ang ganda kasi ng boses niya atsaka ang galing niya pang mag guitara. Tapos yung mga lyrics ng mga kanta niya? Grabi ang gaganda!" Magiliw kong sagot sa kanya.

Tumatango naman siya, "Oh, so you like guys who play guitar?" tanong niya at sumulyap sa'kin.

Napaisip naman ako bigla. Do I?

"Well... Pwede na rin." I smile and shrugged. "Nakakaturn-on din kaya yong talented na lalaki. Hehehe."

I saw the side of his lip rises as he heared my answer.

"Okay... Noted." He blurted out. "And how about that song? Living in the moment, right?"

"Yes." Sagot ko, iyon nga ang title nong song.

"Do you like that too? I assume it's a yes, since that's the first song you chose to play."

"Yah, obviously..." I stated. "Ang ganda kasi ng lyrics eh. Narining mo ba?" Tanong ko naman sa kanya.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

"Yes, I do. It is indeed a quite amazing song." He said in approval. "But, I want to ask you something..." He trailed off, turning in his direction to me and look me in the eyes. "Since your listening to that song, and said that you like it. I will ask you... Are you living the moment right now, Farrah?" He meaningfully asked.

"What's with that sudden question?" I asked.

"Well, I just want to know." He shrugged. "As you said, the lyrics are quite amazing."

Napaisip naman ako bigla. Oo nga 'no?

Am I living in the moment?

Hmm, maybe... I am.

Dahil kung hindi ay siguradong wala ako dito ngayon. Wala ako dito sa tabi niya na excited sa kung saan kami pupunta, at hindi sana ako nag-eenjoy na makasama siya.

Nang may maalala ay napabuntong hininga ako. Bagaman totoong nasaktan ako noong pinagtaksilan ako ng dalawa sa pinakamahalagang taong pinagkatiwalaan at minahal ko.

What they both did to me has damaged me and left a scar in me. It honestly brought me to this trauma of being afraid to trust and love again. And because of that, I feel that there is no point in loving and having a relationship again, because eventually it will just end and leave me hurting.

But, even though that experience left something dreadful in me. I know I didn't let myself get drowned by those unpleasant emotions. I have endured those pain and choose to continue living my life, every day.

Alam kong wala akong mapapala kung pagtutuunan ko ng pansin ang mga bagay na iyon. Kung kaya mas pinili kong paalalahanan ang sarili ko na huwag maglagay ng anumang sama ng loob sa aking puso.

At tama nga siguro ang sinabi ni Mama sa'kin noon. Hindi ko man lang namalayan kung kailan, pero alam kong unti-unti ko na silang napapatawad.

And maybe, just maybe, I will have the courage to face them, someday. For me to completely end that chapter in my life.

I lifted my weight, shifted my seat, and faced him, giving my full attention to him. I let out a breath smoothly before pouting my brims.

"Ahm.. I think I am." Sabi ko sa kanya at tipid na ngumiti.

Para naman siyang natigilan sa sagot ko kaya mabilis siyang bumaling sa'kin, "Why does it sound like you are uncertain?" Tumaas ang isang kilay niya habang tinatanong 'yon.

Marahan naman akong tumawa dahil sa reaksyon niya, "Hahaha! Hindi, joke lang 'yon! I am living in the moment kaya." And that is of course, thanks to you.

Inaamin ko na malaki talaga ang naging tulong ni Flynn sa'kin para makalimutan ko yong sakit na naramdaman ko dati. Hindi ko man masabi ang mga iyan sa kanya ngayon.  Pero sana soon, magkaroon din ako ng lakas ng loob na sabihin sa kanya ang mga iyon.

"Ikaw ba? Are you living in the moment, Flynn?" I asked him too.

It was obvious on his face that he was stunned. Then, the expression on his face suddenly brightened.

"Yes, I am. And I am certainly not just living it. I am enjoying, treasuring, and loving all the moments. Especially those moments that I am with you." He confidently uttered.

Ako naman ngayon ang natigilan sa sinabi niya. Kinagat ko ang loob ng aking pisngi para pigilan ang aking sarili na mapangiti.

"Alam mo Flynn, nahahalata ko na 'yan ha." Panimula kong sabi at humalukipkip. Pagkatapos ay napapailing kunwari. "Napapadalas na ata 'yang pambobola mo sa'kin ah."

Nagsalubong ang kilay niya at namamanghang tumingin sa'kin. Kapagkuway tumaas ang sulok ng labi niya, parang nunuya.

"Maybe you forgot so I will remind you. You already know how expressive I am when it comes to my feelings, Farrah. So, don't ever tell me that I am just sweet talking you, baby, okay?"

To be continued...