ONE WONDERFUL NIGHT

"I will court you, Farrah.", seryosong sambit nito sa kanya.

Hindi alam ni Nicolah kung ano ang sasabihin niya. Hiningal pa siya galing sa isang napakasarap na orgasmo nang sinabi iyon ni Flynn sa kanya. Mabilis na tumitibok ang puso niya at parang may mga paru-parong nagliliparan sa tiyan niya. Hindi siya sigurado kung ano ba talaga ang nararamdaman niya kay Flynn. Alam niyang meron kaso, hindi niya pa iyon matukoy-tukoy kung ano. Basta't ang alam lang niya ay gusto niyang pahalagahan ang sinseridad at pagpapakatotoo nito. Ngunit sa kabilang banda, ay may iba pa siyang hindi kaaya-ayang nararamdaman. Natatakot at naduduwag pa siyang pumasok na naman sa isang relasyon. Hindi pa siya handa na umibig na naman dahil alam na niyang kaakibat ng magmahal ay kasakit.

Hindi pa nga yata naghilom ang sugat na natamo ng puso niya. Malaki ang naidulot na trauma no'n sa damdamin niya. Ang akala niyang okay na siya, ay hindi pa nga pala talaga.

Nang mapansin ni Flynn ang reaksyon niya ay mabilis nitong hinawakan ang kamay niya at mataman siyang tinitigan, "Hey, it's okay. You don't have to say anything, okay? I will not pressure you, baby. Just... just let me show you how I feel, that's all."

Ayan na naman ang taos-puso nitong pananalita. Parang hinahaplos na naman ang puso niya ngunit, tango lang ang naibigay niyang sagot dito.

Hindi na niya sinubukang ibuka ang bibig niya dahil hindi niya din naman alam ang sasabihin niya. Ayaw niya munang magsalita hanggat hindi pa siya sigurado sa nararamdaman niya.

Kailangan niya munang ayusin ang sarili niya para hindi siya makapanakit ng iba, lalong lalo na kay Flynn. Alam niya kung gaano ito ka mabuting tao kaya hindi nito deserve ang gano'n lang. At isa pa, malaki ang pasasalamat niya dito dahil sa panahong akala niya na wala na siyang masasandalan pa ay ito lang ang nagparamdam sa kanya na hindi siya nag-iisa.

She gasped when she felt him pulled-out his manhood. Nakakakiliti iyon kaya namula ang pisngi niya.

Ngayon lang nag sink-in sa utak niya ang ginawa nila ni Flynn kanina. Gusto niyang mahiya dahil sa pinaggagawa niya. Palaisipan pa din sa kanya kung paano niya ba nagagawa ang mga iyon? Wala siyang karanasan patungkol doon pero parang natural lang na kumikilos ang katawan niya pag si Flynn ang kaharap niya. Hindi din niya alam kung saan siya kumukuha ng lakas na loob para magawa ang lahat nang iyon.

Parang may mga kanya-kanyang isip ang katawan, puso, at ang utak niya, kaya hindi niya na alam kung saan dito ang susundin niya.

Pero kahit ganoon, kahit nahihiya at kinukwestyon niya ang sarili niya, hindi siya kailan man nagsisisi sa ginawa nila. Alam niyang ginusto niya iyon at walang pag-aalinlangang ibinigay niya ulit ang sarili niya dito. Dahan-dahan siyang tumayo galing sa ibabaw nito at lumipat sa may gilid. Tatayo na sana siya para kunin ang mga damit niya ngunit, hinawakan ni Flynn ang braso niya.

"Are you okay?", atubiling tanong nito sa kanya.

Bumuntong hininga siya bago ito binigyan ng tipid na ngiti, "Oo, okay lang ako. Magbibihis lang.", mahina niyang sabi dito at kinuha na ang mga damit niyang nasa sahig.

Kagat-labi niya iyong pinulot isa-isa. Isusuot na sana niya ang panty niya kaso nararamdaman niyang parang walang imik si Flynn sa likod niya. Bahagya niya itong nilingon at nakita ang expresyon nitong parang galit na nasasaktan. Mabilis niyang isinuot ang panty, bra, shorts and tshirt niya. Pagkatapos ay naglakad siya papunta uli sa kama at umupo sa tabi nito.

"Anong nangyari sayo?", naguguluhan niyang tanong dito.

Nakahubad pa ito at tanging puting top sheet lang ang nakatabon sa ibabang parte ng katawan nito. Sinusubukan niyang wag lumagpas sa pagmumukha nito ang paningin niya para hindi siya ma distract.

Malakas itong nagpakawala ng hininga at tinitigan siya sa mata, "Hindi naman siguro kita nabastos, diba? or maybe you just regretted what we did? Did you, Farrah?", nakita niya sa mga mata nito ang pag-aalala at sakit. Bahagya siyang napaatras at natigilan dahil sa sinabi nito. Hindi niya naisip na magiging ganito pala ang iisipin nito dahil lang sa reaksyon niya. Ito ang isa sa kinakatakutan niya, na baka iba ang isipin nito sa mga kilos niya. Marahan niyang hinawakan ang isang kamay nito at tinitigan din ito diresto sa mata. Gusto niyang ipakita na ang sasabihin niya ay katutuhanan at wala ng iba, "Oo, hindi mo kailanman ako nabastos at hindi, hindi ako nagsisisi kahit noong una pa man. Buo ang loob ko ng ginawa natin iyon kaya wag na wag kang mag-iisip ng ganyan, Flynn."

"Fvck! I thought I have offended you or what! I'm really sorry, baby. I just thought maybe something's off.", parang gumaan naman ang loob nito dahil sa sinabi niya.

Kagat-labi siyang umiling, "Wala! Wala kang nagawang kahit anong mali, okay? It's just that.. ahm", hindi na niya matapos ang sasabihin niya dahil hindi niya din alam kung anong sasabihin niya.

"It's just what, baby?", his forehead creased, confused and anticipating what she is about to say.

Napalunok siya at umiling nalang dito, "Wala. Ang sabi ko kumain na tayo nagugutom na ako!", pag-iiba nya ng usupan.

"Oh, sh*t! I'm sorry, I forgot! Just wait here and I'll cook something for us. Just rest for a bit while waiting here, baby.", sabi nito sa kanya at dali-dali nang umalis sa kama, nagsuot ng damit at pumunta na sa mini kitchen dito at nagluto.

***

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

"Baby, can I drive you home later?"

Natigil si Nicolah sa pag-unlock ng kanyang seatbelt. Kakadating lang nila dito sa parking lot ng restaurant galing sa studio unit nito na nasa building mismo ng kompanya nito. Dalawang oras lang ang break niya kaya pagkatapos din nilang kumain sa niluto nitong beef steak na napakasarap ay agad siyang nag-aya na bumalik na dito.

Nag-aalinlangan niyang sinalubong ang tingin nito. Alam niya kung gaano ito ka-abala sa pamamalakad ng restaurant at kompanya nito, kaya ayaw niya na sanang makaestorbo pa dito.

"Ahm, wag na. Di naman na kailangan, Flynn.", umiiling niyang wika dito.

"Please, just let me. Para hindi mo na kailangan mag commute. I know you have to ride pa a jeepney and a tricycle para makauwi sa inyo. Ayaw mo no'n makakatipid ka pa sa pamasahe?", nangungumbinsing ani naman nito. Kumunot naman ang noo niya dahil sa sinabi nito. Paano naman nalaman nito na kailangan niya pang sumakay ng jeep tapos tricycle para makauwi siya sa kanila?

Habang naguguluhan si Nicolah kung paano nito nalaman ang impormasyong iyon ay si Flynn naman ay nanlalaki ang mga mata ng mapagtanto ang nasabi niya. Mahina itong nagmura at napasabunot sa sariling buhok. Tumaas ang kilay niya at ikiniling ang kaniyang ulo, "Paano mo nalaman na kailangan ko pang sumakay ng jeep at tricycle ha? Stalker ka noh?!", biro niya dito.

Sa gwapong mukha nito nakakahiya namang tawagin itong stalker, napakawalang hustisya no'n para sa isang Flynn Noah Lewis!

"Fine! If that's what you want to call it, I don't care. As long as nasisiguro kung nakakauwi ka ng maayos every day.” he shrugged like he doesn't care if he will be called stalker. As long as he's sure na safe na nakakauwi si Nicolah iyon lang ang importante sa kanya.

Si Nicolah naman ngayon ang nanlalaki ang mga mata. Hindi niya alam kung anong mararamdaman niya.

"Seryoso? Sinusundan mo ako? Kailan pa, Flynn?", hindi pa din siya makapaniwala sa nalaman niya.

"Do I have to answer that? Baka you will just find it creepy, baby. Though, my only intention lang naman is for you to be safe at night, palagi ka pa naman nagsusuot ng shorts pag-uwi mo."

Hindi kailanman sumagi sa isipan niya ang mga ganoon bagay. Para tuloy gusto niyang mangilabot bigla.

If you're loving the book, nel5s.org is where the adventure continues. Join us for the complete experience-all for free. The next chapter is eagerly waiting for you!

"Hey, I'm sorry, okay? I didn't mean to pry on you. I just really want to assure you that you're safe. Marami pa namang mga masasamang tao ngayon.", pagpapaliwanag nito sa kanya, siguro'y nababahala dahil sa walang imik na reaksyon niya. "Ah, hindi naman sa ganon. Hindi lang ako makapaniwala, hindi ko kasi naramdaman na may sumusunod na pala sa'kin.", hindi niya maiwasang mapangiwi.

He then cupped her face and make her see him in the eyes, "I'm sorry, baby. That's why I'm finally asking you now. So, pwede ba kitang ihatid pag-uwi mo?"

Napalunok si Farrah dahil sa lapit ng mukha nila. Naamoy niya ang mabango nitong hininga kaya na distracted siya. Tumango lang siya bilang sagot dito. "Yes! Thank you, baby.", he said then kissed her on the lips.

Napapikit siya ng masuyo siya nitong hinahalikan. Ilang sandali lang ay hindi niya mapigilang tugunan ito. Napahawak na siya sa balikat nito ng pinailaliman nito ang halikan nila.

Hinihingal silang dalawa ng naputol na ang halikan nila. Sumilay ang napakagandang ngiti sa labi ni Flynn habang magkalapat padin ang mga noo nila. "Thank you so much, baby."

Hindi alam ni Nicolah kung anong pinagpasalamat nito. Nakagat niya lang ang ibabang labi niya dahil ilang beses niya ng naririnig na tinawag siya nitong "baby". Is that his endearment to her? Parang ang sarap din kasi pakinggan kapag galing kay Flynn.

"Hala! Quarter to 4 na pala! Sige Flynn, una na ako ha? Baka ma late na ako, salamat!", halos mapatalon na sambit niya ng makita ang oras sa may screen ng sasakyan nito.

Mabilis pa sa alas kwatro siyang lumabas ng sasakyan at hindi na hinintay na makasagot si Flynn. Tumatakbo na siya papunta sa locker room ngunit natigilan siya ng mabangga niya si Via, isa sa kasamahan niyang waitress. "Hala! Sorry, Via. Naku! Okay ka lang ba?", tanong niya dito at tinulungan itong tumayo.

"Okay lang. Ba't ka ba tumatakbo ha?", sagot naman nito sa kanya habang pinagpagan ang sarili.

"Ah, ma le-late na kasi ako. Sige ha! Sorry talaga, kita nalang tayo sa loob. Kailangan ko pang magbihis eh. Bye!", pagkasabi niya no'n ay mabilis na siyang tumakbo ulit papuntang locker room. To be continued...