Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 32
Nakipagkita si Avery kay Shaun sa Tate Industries noong weekend.
“Kailangan nating buksan ang safe sa lalong madaling panahon, Avery,” sabi ni Shaun. “Ginoo. Pinipilit kami ni Hertz para sa
isang desisyon. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba sa kanya ang totoo o magsinungaling sa kanya... Natigilan ako dahil wala
akong maipakita dito!”
Tumango si Avery at sinabing, “Isinulat ko ang ilang numero sa isang papel kagabi. Sa tingin ko ang passcode ng aking ama ay
kumbinasyon ng mga numerong ito.”
Kinuha ni Shaun ang piraso ng papel sa kamay ni Avery, sinulyapan ang mga numero, pagkatapos ay tumango at sinabing,
“Subukan natin ito ngayon!”
Pumasok sila sa lihim na silid, lumapit sa ligtas, at nagsimulang subukan ang mga posibleng kumbinasyon.
Gayunpaman, ang mga bagay ay hindi naging maayos gaya ng inaasahan nila.
Matapos ang hindi mabilang na mga nabigong pagtatangka, sumimangot si Avery at nagpakawala ng mabigat na buntong-
hininga.
“Malalaman kaya ni Wanda kung ano ang code?” sabi niya. “Ang code sa front door namin ay kumbinasyon ng birthday ng tatay
ko at ni Wanda. Naging mabuti siya sa kanya bago siya nagkasakit.”
Umiling si Shaun at sinabing, “Kung alam niya kung gaano kahalaga ang bagong sistemang ito, kinuha sana niya ito bago siya
umalis.”
“Sa palagay mo ba ay may kumuha na ng mga bagay sa safe?” tanong ni Avery.
“Imposible ‘yan!” bulalas ni Shaun. “Araw-araw kong sinusuri ang mga surveillance camera dito. Walang sinuman, maliban sa
atin, ang nakapasok sa silid na ito.’
“I see...” sabi ni Avery. “Wala na bang ibang paraan para buksan ito kung wala tayong code? Wala na talaga akong ibang maisip
kundi ang mga numerong isinulat ko.”
Mukhang malungkot si Shaun, at nagsimula siyang maglakad pabalik-balik.

“Baka may ibang paraan,” sabi niya pagkaraan ng ilang sandali. “Kung hindi natin ma-crack ang code, ang tanging magagawa
natin ay sirain ang ligtas na pinto. Gayunpaman, ang paggawa nito ay maaaring makapinsala sa mga nilalaman nito. Ito ay
medyo malaking panganib.”
Nanatiling tahimik si Avery.
“Hayaan mo akong mag-isip tungkol dito!” Sabi ni Shaun. “Kailangan na lang nating pasukin ito kung wala tayong maisip.”
Mukhang may iniisip si Avery, pero sumagot siya ng, “Okay.”
“Avery, kilala mo ba si Elliot Foster?” Tanong ni Shaun na may bahid ng hinala.
“Hindi ako,” sabi ni Avery habang nag-aalinlangan siyang umiling. “Hihingi na sana ako ng tulong sa kanya kung ginawa ko.”
“Talaga? Sinabi ng isang kaibigan ko na nakita ka nilang pumasok sa elite neighborhood kung saan siya nakatira kahapon.”
Namula ang pisngi ni Avery sa isang iglap.
“Oh... may kaibigan ako na nakatira sa paligid. May kakausapin siya sa akin, kaya pumunta lang ako doon para makita siya
saglit.”
“Ah... Hindi ko alam na may mga ganoon ka pala kayaman na kaibigan,” may pag-aalinlangan na sabi ni Sean.
“Nagkaroon sila ng isang matagumpay na negosyo dati, ngunit ang mga bagay ay hindi nagtagumpay.”
“I see... Well, you can go now since we can’t crack the code. Pag-iisipan ko pa ng kaunti.”
“Okay salamat!”
Lumabas si Avery sa nakatagong silid at lumabas ng gusali.
Nang makaalis na siya, siniyasat ni Shaun ang piraso ng papel na naiwan niya. Pinag-aralan niya ito nang matagal at mabuti.
Posible bang hindi malaman ng kahalili ng Tate Industries ang ganoong mahalagang code?
Lalong tumaas ang hinala ni Shaun kay Avery.
Ilang sandali pa, nagpadala siya ng text message kay Wanda, na agad namang tumawag sa kanya nang matanggap ito.

“Anong ibig mong sabihin na may naiwan si Jack?”
“Naisip mo ba na gustong sirain ni Jack ang sarili niyang anak sa pamamagitan ng pag-iwan ng kumpanya sa kanya?” Ngumisi
si Shaun. “Palagi kong iniisip na ikaw ay isang matalinong babae, ngunit lumalabas na ikaw ay nasa kadiliman tungkol dito.”
Kinuha ni Wanda ang clue ni Shaun at biglang naging masayahin.
“Ano ba talaga ang iniwan ni Jack kay Avery?!” “Isang ligtas. Malaki rin ito. Napakahalaga ng nilalaman nito, ngunit tila
nakalimutan ni Jack na ibigay kay Avery ang passcode.”
Nagpasya si Shaun na makipagsanib pwersa kay Wanda. “Kung maaari mong sabihin sa akin kung ano ito, sisiguraduhin kong
bibigyan ka ng isang pagbawas sa mga kita,” sabi niya.
“Magkano ba talaga ang gusto mong i-cut? Hindi ako kasali kung maliit lang?” sabi ni Wanda.
“Bibigyan kita ng twenty percent,” ngumisi si Shaun. “Hindi mahalaga kung magdesisyon ka na magtrabaho sa akin o hindi. Kahit
kailan hindi iyon pag-aari mo.”
“Deal! Gagawin ko. Gaano katagal ang code?”
“Kailangan ng anim na digit. Padadalhan kita ng larawan ng mga numerong sinabi ni Avery na makabuluhan kay Jack, at ang
mga kumbinasyong sinubukan namin na hindi gumana ngayong hapon. Tingnan natin kung may makikita kang inspirasyon mula
diyan.”